Ὅτι τὸν λυπηθέντα ἔκ τινος τύχης καὶ τὸν τόπον φεύγειν ἐθέλειν, ἔνθα ἡ λύπη συνέβη.Contrairement à ce que dit Knoell, le promuthion est bien présent dans le manuscrit, mais a été écrit à l’encre rouge avant la fable.

Ἀηδόνι συνεβούλευε χελιδὼν τοῖς ἀνθρώποις εἰσεῖναιεἶναι ὁμόρροφονὁμώροφον καὶ σύνοικον ὡς αὐτή. Ἡ δὲ εἶπεν : οὐ θέλω τὴν λύπην τῶν παλαιῶν μου συμφορῶν μεμνῆσθαι καὶ διὰ τοῦτο τὰς ἐρήμους οἰκῶ. Ἡ μὲν χελιδὼν τοῖς ἐν τῷ κόσμῳ ἀνθρώποις παρεικάζεται, ἡ δὲ ἀηδὼν τοῖς φιλερήμοις κατὰ θεὸν μοναχοῖς, οἵτινες τὸν κόσμον ἔφυγον.om.Lu par Knoell, mais non retenu pour son édition.

Αἶγα καὶ ὄνον ἔτρεφέ τις. Ἡ δὲ αἲξ φθονήσασα τῷ ὄνῳ διὰ τὸ περισσὸν τῆς τροφῆς ἔλεγεν : ὡς ἄπειρα κολάζῃ, ποτὲ μὲν ἀλήθων, ποτὲ δὲ ἀχθοφορῶν. Καὶ συνεβούλευεν ἐπίληπτον ποιῆσαιἑαυτὸν ποιήσαντα καταπεσεῖν ἔν τινι βόθρῳ καὶ ἀναπαύσεως τύχητυχεῖν. Ὁ δὲ πιστεύσας καὶ πεσὼν συνετρίβη: ὁ δὲ δεσπότης τὸν ἰατρὸν καλέσας ᾔτει βοήθειανβοηθεῖν. Ὁ δὲ αἰγὸς πνεύμονα ἐγχυματίσαιKnoell indique « ἐγχυματίσας ? ». ἔλεγεν αὐτῷ καὶ τῆς ὑγείας τυχεῖν. Τὴν δὲ αἶγα θύσαντες τὸν ὄνον ἰάτρευον.

Ὅτι ὅστις καθ’ ἑτέρου δόλια μηχανᾶται, ἑαυτῶἑαυτοῦ γίνεται τῶν κακῶν ἀρχηγός.+

Αἰγοβοσκὸς τὰς αἴγαςαἶγας ἀνεκαλεῖτο πρὸς μάνδραν : μία δὲ ἐξ αὐτῶν ὑπελείφθη ἔτιτι βοσκομένη : ρίψας δ᾽ ὁ ποιμὴν πέτραν τὸ κέρας αὐτῆς κατέαξεν εὐστοχήσας : ἐδυσώπει δὲ τὴν αἶγα μὴ εἰπεῖν τοῦτο τῷ δεσπότῃ : ἡ δὲ εἶπε : κἂν ἐγὼ σιωπήσω, πρόδηλόν ἐστι πᾶσι τὸ κέραςκέρας μου κεκλασμένον.

Ὅτι τῆς αἰτίας προδήλου οὔσης, οὐ δυνατὸν ταύτην καλύψαι. +

Ἀλέκτορες δυό, δυὸδι᾽ ὄρνεις ἐμάχοντο οὓς λέγουσι θυμὸν ἔχειν οἷον ἀνθρώπων : τούτων ὁ ἡττηθεὶς κατέκρυπτεν ἑαυτὸνκατεκρύβη ἐν γωνίᾳ : ὁ δὲ ἕτερος ἀνακράξας καὶ ἐπὶ τὸ δῶμα ἀναπετάσαςKnoell lit par erreur ἀναπητάσας, à cause d'une mauvaise interprétation de la ligature -ετ-. διὰ τὴν νίκην, εὐθὺς ἡρπάγη ὑπ᾽ ἀετοῦ : ὁ δὲ ἕτερος ἀφόβως ταῖς ὄρνισιταῖς ὄρνισι ἀφόβως συνῆν.

Ὅτι οὐ δεῖ τινα ἐπιτυχῆἐπὶ τύχῃKnoell lit ἐπὶ τύχη. καὶ ἀνδρείᾳ μέγα καυχᾶσθαι : πολλοὺς γὰρ ἔσωσε καὶ τὸ μὴ καλῶς πράττειν : αὐτὰς δὲ πολλάκις καὶ ἀπώλεσαν.om. +

Ὁ ἁλιεὺς τὸ πρὸς ἄγραν δίκτυον τῆς θαλάσσηςἉλιεὺς ἐκ τῆς θαλάσσης τὸ π. ἄ. δ. ἐκβαλὼν, τῶν μὲν μεγάλων ἰχθύων ἐγκρατὴς γέγονε καὶ τούτους ἐν τῇ γῇ ἥπλωσεν : οἱ δὲ βραχύτεροι τῶν ἰχθύων διὰ τῶν τρυμαλιῶν διέδραμενδιέδρασαν ἐν τῇ θαλάσσῃ.

Ὅτι εὔκολον εἰς σωτηρίανἡ σωτηρία τοῖς μὴ μεγάλως εὐτυχοῦσι : τοὺς δὲ μεγάλους ὄνταςτὸν δὲ μέγαν ὄντα τῇ δόξῃ σπανίως ἴδης ἐκφεύγονταςἴδοις ἂν ἐκφυγόντα τοὺς κινδύνους. +

Ἀλώπεκά τις γεωργὸςτις ἔχθρανἐχθρὰνNon lu par Knoell. ἔχων ὡς βλάπτουσαν αὐτὸν, κρατήσας καὶ θέλων ἐπὶ πολὺ τιμωρήσασθαι, στυππίαστυππεῖα ἐλαίῳ βεβρεγμένα τῇ οὐρᾷ προσδήσαςπροσήδησας ὑφῆψε, ταύτην δ᾽ὁ μίμωνδὲ δαίμων, εἰς τὰς ἀρούρας τοῦ βάλλοντοςβαλόντος ὡδήγει ἦν δὲ καιρὸς τοῦ ἀμῆτουn : ὁ δὲ ἠκολούθει θρηνῶν, μὴδεν θερίσας.

Ὅτι πρᾷον εἶναι χρὴ πάνταχρὴ καὶ μὴ ἀμέτρως θυμοῦσθαι : ἐξ ὀργῆς γὰρ πολλάκις τυχὸν βλάβη μεγάλη τοῖς δυσοργήτοις γίνεταιἔτυχε βλάβην γίνεσθαι μ. τ. δ..

Ἄνθρωπος εἶχεν ὄνον καὶτε καὶ ἵππον ὁδεύων : ὁ δὲ ὄνος τῷ ἵππῳ εἶπεὁδευόντων δὲ εἶπεν ὁ ὄ. τ. ἵ. : ἆρον ἐκ τοῦ βάρους τοῦ ἐμοῦ εἰ τέλειςθέλεις, εἶναι με σῶον: εἰ δὲ μὴ ϑνήσκω : ὁ δὲ οὐκ ἐπείσθη : ὁ δὲ ὄνος ἐκ τοῦ κόπου πεσὼν ἀπέθανε : τοῦ δὲ δεσπότου τῷ ἵππῳ πάνταἅπαντα ἐπιθέντος ἀλλὰ δὴἀλλὰ καὶ αὐτὴν τὴν τοῦ ὄνου δορὰν, ὁ ἵππος, εἶπεν : οἴμοι μικρὸν οὐκ ἤθελον βάρος τοῦ ὄνου ἆραι : ἡ δὲ χρεία τὸ πᾶν μοι ἐπέθηκεν.

Ὅτι τοῖς μικροῖς οἱ μεγάλοι κοινωνοῦντεςκ. καὶ συμπονοῦντες ἐν τῷ βίῳ, ἀμφότεροι περισώζονται. +

Ὁ ἄρκτοςἌρκος μεγάλως ἑκαυχᾶτο ὡς φιλάνθρωπος οὖσαὢν : ἐπεὶ νεκρὸν σῶμα οὐκ ἐσθίει πρὸς ἣνὃν ἡ ἀλώπηξ εἶπεν : εἴθε νεκροὺς εἶλκες καὶἀλλὰ μὴ τοὺς ζῶντας. +

Οὗτος ὁ λόγοςμῦθος πλεο-

νέκτας ἐλέγχοι τοὺς ἐν ὑποκρίσει καὶ κενοδοξίᾳ βιοῦνταςτοὺς ἐ. ὑ. κ. κ. β. ἐλέγχειKnoell lit ἐλέγχει.

Ἀρούρῃ παγίδας γεωργὸς ἔστησε θηρεύσασθαι γερανοὺςθηρεύσας δὲ γεράνους τὰςτοὺς τὸν σπόρον φθειρούσαςφθείροντας : σὺν αὐτοῖς καὶ πελαργὸν εἰλήφει : ὁ δὲ χολεύωνχωλεύωνCorrection aussi adoptée par Knoell. ἱκέτευε λέγων ἀφεθῆναιἀφεθῆναι λέγων : οὐ γάρ εἰμι γερανὸς ἀλλὰ πελαργὸς ζῷον εὐσεβέστατονπελαργός εἰμι, εὐσεβέστατον ζῷον : ὃς τιμῶ τὸν πατέρα καὶ δουλεύω : ἴδεἴδε καὶτὴν χροιὰν ὡς οὐχ ὁμοίανὁμοία : ὁ δὲ ἔφη : οὐκ οἶδα τί λέγεις : ἐγὼ σὺν οἷς εἴληφά σε, μετὰ πῶνμετ᾽ αὐτῶνμετ᾽ αὐτων δέ σε καὶ ἀπολέσω.+

Ὅτι τὸ καλόν ἐστι φεύγειν : καὶ μὴ συγκοινωνεῖν ἀνδράσι κακοῖς : μή πως κινδύνοις σὺν αὐτοῖς ἐμπαρῇςἐμπέσῃς.+

Ἀνήρ τις μέσην ἔχων ἥβην, δύο ἔσχεν ἑταίρας : μίαν μὲν γραῦν καὶγραῦν τὴν δὲ ἑτέραν νέαν. Τούτωντούτου ἡ μὲν γραῦς τὰς μελαίναςKnoell lit μέλανας. τρίχας ἔτιλλεν : ὡς γέροντα τοῦτον θέλουσα ἡ δὲ νέα, τὰς πολιὰς ὡς νέοιπολιὰςKnoell lit νέον. : ἕως ἂν αὐτὸν φαλακρὸν ἐποίησαν καὶ ὄνειδος ἁπάντων.

Ὅτι ἐλεεινός ἐστιν ὃς εἰς γυναῖκας ἐμπίπτει : ἡ γὰρ γυνὴ θαλάσσῃ ὁμοιοῦταιὡμοίωται : ποτὲ μὲν γαληνιῶσα καὶ προσμηδειῶσαπροσμειδιῶσαKnoell lit προσμιδειῶσα. : ποτὲ δὲ ἀποπνιγοῦσαἀποπνίγουσα.+

Βοηλάτης ταῦρον ἀπώλεσε : ηὔξατο δὲ τῷ θεῷ εἰ τὸν κλέπτην εὕροι, ταῦρον ἐπιθῦσαιἐπιθύσειν : εὗρε δὲ ἐξαίφνης τοῦτον ὑπὸ λέοντος ἐσθιόμενον : εἶπε δὲ τῷ θεῷ, ὅτι

καὶ ἕτερον βοῦν σοι ἐπιθύσω εἰ τὸν κλέπτην ἐκφύγω.

Ὅτι ἀβουλήτωςἀβούλως οὐδὲοὐ δεῖ εὐχὴν τῷ θεῷ συνάπτεσθαισυντάσσεσθαι διὰ τὴν πρὸς ὥραν συμβαίνουσαν λύπην.+

Βότρυας πεπείρους ἀλώπηξ κρεμμαμένουςκρεμαμένους ἰδοῦσα, τούτους ἐπειρᾶτο καταφαγεῖν : πολλὰ δὲ καμοῦσα καὶ μὴ δυνηθεῖσα ψαῦσαι : τὴν λύπην δὲ παραμυθουμένη ἔλεγεν : ὄμφακες ἔτι εἰσίν.

Ὅτι τοὺς δι᾽ ἀδυναμίαν τινὸς ἀποτυγχάνοντας πράγματος : καὶ θέλονταθέλοντας τοῦτοντοῦτο διὰ ψεύδους καλύψαι ἐλέγχει ὁ μῦθος.+

ΓαλαὶΓαλαῖ καὶ μῦες πρὸς ἀλλήλαςἀλλήλους ἄσπονδονἄσποδον εἶχον μάχην : ἐνίκων δὲ ἀεὶ αἱ γαλαὶγαλαῖ : αἱοἱ δὲ μῦες βουλευσάμενοι ὅτι διὰ τὸ μὴ ἔχειν στρατηγοὺς ἡττῶνται, τοὺς μεγάλους μύας στρατηγοὺς προχειρισάμενοι καὶ καθοπλίσαντες τοῖς μείζοσι ξύλοις τῶν ἀντιχείρωνἀχύρων ἀντὶ δοράτων συγκροτοῦσι τὸν πόλεμον : καὶ πάλιν ἡττῶνται καὶ οἱ μὲν ἄνοπλοι μῦες ὑπὸ τὰς τρυμαλιὰς ὑπελθόντες, ἐσώθησαν : οἱ δὲ καθωπλισμένοι μὴ δυνάμενοι εἰς τὰς ὀπὰς εἰσελθεῖν διεφθάρησαν ὑπὸ τῶν γαλῶν.

Ὅτι πρὸς τῷτὸ ζῆν ἀκινδύνως ἡ εὐτέλεια ὑπὲρ τὴν δόξαν καὶ τὴν λαμπρότητα τοῦ θείουβίουNon lu par Knoell. κρεῖττονκρείττων.+

Γέρων ἵππος ἐπράθη πρὸς τὸ ἀλήθειν: ζευχθεὶς δὲ ἐν τῷ μύλωνιμυλῶνι, στενάζων εἶπεν: ἐκ ποίων δρόμων εἰς οἵουςποίους καμπτῆρας ἦλθον.

Ὅτι μὴ λίαν ἐπαίρεσθαιἐπαιρέσθω τῆςτις πρὸς τὸ τῆς ἀκμῆς ἢ τῆς δόξης δυνατὸν πολλάκιςπολλοῖς γὰρ τὸ γῆρας ἐν κόποις ἀνηλώθηνἀνηλώθη.+

Δάμαλις ἀγύμναστος βοῦν ἀροτριῶντα ἐταλάνιζε τοῦ κόπου λέγουσα: ὢ πόσα κάμνεις καὶ ταλαιπωρεῖς: ὁ βοῦς δὲ ἐσίγα καὶ τὴν αὔλακα ἔτεμνεν: ἐπεὶ δὲ οἱ γεωργοὶἀγρόται τοῖς θεοῖς ἤθελον θύειν: ὁ μὲν γέρων βοῦς ἀποζευχθεὶς εἰς νομὴν ἀπελύθη: ὁ δὲ μόσχος σχοινίῳ εἵλκετο ἐπὶ τὸ θυσιασθῆναιτυθῆναι: ὁ δὲ βοῦς εἶπεν αὐτῷ: εἰς τὸ μὴ κάμνειντοῦτο μὴ κάμνων ἐτηρήθης καὶ σοῦ τὸν τράχηλον μάχαιρα καὶ οὐχιοὐ ζυγὸς τρίψει.

Ὅτι τὸν ἐργαζόμενον καὶ πονοῦντατῷ ἐργαζομένῳ καὶ πονοῦντι, ἔπαινος πρόσεστι: τῷ δὲ ἀργῷ κίνδυνεςκίνδυνοςLeçon absente dans l'apparat de Knoell. καὶ μάστιγες.+

Δεῖπνον τίςΔεῖπνόν τις εἶχεν ὁ δὲ τούτου κύων, ἕτερον κῦνα φιλίως αὐτὸς ἐκάλεσενφίλον αὐτὸν ἐκάλει: ὁ δὲ ἦλθεν: ὁ δὲ μάγειροςὁ μάγειρος δὲ ἄρας αὐτὸν τοὺς σκύλουςτοῦ σκέλους"σκύλους" n'est pas mentionné dans l'apparat de Knoell. ἔριξενἔρριψεν ἔξω: τῶν κυνῶν

δὲ ἐν τῇ ὁδῷδὲ ἐρωτώντων αὐτόν, πῶς ἐδείπνησε τοιαῦτα ἔφη : ὅτι οὐδὲ τὴν ὁδὸν εἶδονοἶδα ὅθεν ἐξῆλθον.

Ὅτι πολλάκις οἱ ἐμβληθέντεςἐκβληθέντες ὡς ἀνάξιοι δόξης αἰσχυνόμενοι πειρῶνται κενοδοξεῖν διὰ λόγουλόγων.+

Δρυτόμοι ἔσχιζόν τινα πεύκονπεύκην : σφῆνας δὲ ἐξ αὐτῆς πεποιηκότες, εὐκόλως ἔσχιζον : ὁἡ δὲ εἶπεν : οὐ τοσοῦτον τὸν κόψαντά μεκόψαντά πέλεκυν μέμφομαι : ὅσον τοὺς ἐξ ἐμοῦ γενηθέντας σφῆνας.

Ὅτι οὐ τοσοῦτόν ἐστι δεινὸν, ὅτε τις ὑπὸ ἀλλοτρίων ἀνθρώπων πάθοι τι ἀπὸτι τῶν ἀπαισίων : ὅσον ὑπὸ τῶν οἰκείων.+

Δρῦν ἄνεμος ἐκριζώσας ἐν ποταμῷ ἔρριψεν : ἡ δὲ φερομένη τοὺς καλάμους, ἠρώτα: πῶς ἡμεῖςὑμεῖς Correction aussi adoptée par Knoell. ἀσθενεῖς ὄντες καὶ λεπτοὶ ὑπὸ τῶν βιαίων ἀνέμων οὐκ ἐκριζοῦσθαι ἐκριζοῦσθε : οἱ δὲ εἶπον : ὑμεῖς τοῖς ἀνέμοις μάχεσθαιμάχεσθε καὶ ἀνθίσταταιἀνθίστασθε καὶ διὰ τοῦτο ἐκριζοῦσθαιἐκριζοῦσθε : ἡμεῖς δὲ παντὶ ἀνέμῷ ὑποπίπτοuσαιὑποπίπτοντεςLa forme est juste mais on attendrait plutôt du masculin pour les roseaux (κάλαμοι). Conjecture de Hartel adoptée par Knoell., ἀβλαβεῖς διαμένομεν.

Ὅτι οὐ δεῖ ἀνθίστασθαι τοῖς κρατοῦσιν ἐν δόξαιςἐνδόξοιςNon lu par Knoell. ἀλλ᾽ ὑποτάσσεσθαι καὶ ὑπείκειν.+

Δύο τέκνα γεννᾷ ἡ μιμώγεννᾷ τέκνα μιμώ : ὣνκαὶ τὸ μὲν ἓν ἀγαπᾷ : τὸ δὲ ἕτερον μισεῖ καὶ ὃ μὲν στέργει ἀεὶ ἐν τοῖς κόλποις περιφέρουσα καὶ τιθεῖσα ἔνθεν κἀκεῖθεν : καὶ τοῦτο καταφιλοῦσα ἀποπνίγει : ὃ δὲ μισεῖ, διώκει τοῦτο δὲ ἀπελθὼν ἐν τοῖς ἐρήμοιςἐν ταῖς ἐρημίαις ἀπελθὸν ζῇ καθ᾽ ἑαυτό.+

Ἔλαφος διψήσας, ἐπὶ πηγὴν ἦλθεν: ἰδοῦσαἰδὼν δὲ τὴν ἑαυτῆςἑαυτοῦσκιὰν: τοὺς μὲν πόδας ἐμέμφετο ὡς λεπτοὺς καὶ ἀσθενεῖς ὄντας: τὰ δὲ κέρατα αὐτῆςαὐτοῦ ἐπαίνειἐπῄνει ὡς μέγιστα καὶ εὐμήκη: μήπω δὲμηδέπω πιοῦσαπιὼν κυνηγοῦ καταλαβόντος ἔφευγεἔφευγεν: ἐπὶ πολὺ δὲπολὺν δὲ τόπον δραμοῦσαδραμὼν καὶ εἰς ἕληνὕλην ἐμβάσαἐμβὰς τοῖς κέρασιν ἐμπλακεῖσαἐμπλακεὶς ἐθηρεύθη: ἔφη δὲ: ὦ ματαίαμάταιος ἐγώ: ἣὃς ἐκ μὲν τῶν ποδῶν ἐσώθην οἷςοὓς ἐμεμφόμην: ἐκ δὲ τῶν κεράτων προεδόθην, οἷς ἐκαυχόμην.

ΠερὶὍτι περὶ πράγματός τινος καὶ ἐὰν διακρίνῃς καλὸν εἶναι, μὴ ἔχοιςλέγῃς βέβαιονβέβαιόν τι περὶ τούτου: πολλάκις γὰρ σφάλλουσιν αἱ ἐλπίδες εἰς ἃς ἐπερειδόμεθα.+

Ἐν σπηλαίῳ ἀοικήτῳ αἰγοβοσκὸς ἐν χειμῶνι τὰς αἶγας ἤγαγεν. Eὗρεν δὲ ἐκεῖ ἀγρίας, αἶγας καὶ τράγους πλείονας, ὧν εἶχεν αὐτὸς, καὶ μείζους. Τὰς οἰκείαςἰδίας δὲ ἀφεὶς τερφθεὶς ἐπὶ ταῖς ἀγρίαις, ἔτρεφεν αὐτὰςταύτας ἔτρεφε τοῖς φύλοιςφύλλοις: ὅτε δὲ εὐδία γέγονεγέγονεν, τὰς μὲν ἰδίας εὕρετο θλάσαςεὗρε τεθνεώσαςKnoell a lu τοθλάσας?. ἐκ τοῦ λιμοῦ. Aἱ δὲ ἄγριαι πρὸς τὸ ὄρος ἔφυγον: ὁ δὲ αἰπόλος γελάσας ἦλθεν εἰς τὸν οἶκονεἰς τὸν οἶκον ἦλθε κενός.

Ὅτι οὐδαμῶς ἡμῶνἡμᾶς πρέπει τῶν oἰκείων ἀμελεῖνἀμελεῖν τῶν οἰκείων ἐπ' ἐλπίδι κέρδους ἐξ ἀλλοτρίουἀλλοτρίων γένομενουγινομένου. +

ΨήραἘν τόπῳ τινὶ χήρα τις εἶχε πρόβατον καὶ τούτουτούτου δὲ τὸν πόκον ἐθέλουσαθέλουσα λαβεῖν ἔκειρεν ἀτεχνῶςἀτέχνως σὺν τῷ μαλλῷ καὶ τὴν σάρκα ψελλίζουσαψαλίζουσα: τὸ δὲ πρόβατον ἀλγοῦν ἔλεγε « Tί με βλάπτεις; Πόσην γὰρ ὀλκὴν τὸ αἷμα σουἐμὸν αἷμα προσθήσει; Καὶ εἰ μὲν κρυῶνκρεῶν, ὦ δέσποινά μουδέποινα χρήζεις, μαγείρος ἔσωἔσται ὅς με σύντομονσυντόμως θύσει: εἰ δὲ ὀριοῦἐριοῦKnoell n'a pas relevé cette variante de M, sur laquelle on peut d'ailleurs douter: la lettre, un très petit rond, est a priori plutôt un ο, mais pourrait à la rigueur être un ε. καὶ πόκου, κοuρεὺς ἔστω καὶ πάλινπάλιν κορεὺς ἔστιν ὅς με κείρειὃς [καὶ] κερεῖ με καὶ σώσει ».

Ὅτι οἱ ἀπειρίαν τινὸς ἔχοντες πράγματοςπράγματός τινος ἔχοντες καὶ διὰ πλεονεξίαν τοῦτο μεταχειριζόμενοι, οὐ τοσοῦτον κέρδος ὅσην βλάβην καρποῦνται.+

ἔφευγεν ἀλώπηξ κυνηγὸς δὲ ἐπεδίωκεν. Ἡ δὲ δρυτόμον ἰδοῦσα ἐδυσώπειἐδυσώπει καὶ ὥρμησε κρύψαι αὐτὴν ἐν τοῖς κλάδοις καὶ μὴ προδοῦναιπροσώσειν τῷ κυνηγῷ: ὁ δὲ συνέθετο καὶ ἀπεκρύβηἡ δὲ ἐκρύβη

ἐλθὼν οὖνδὲ ὁ κυνηγὸς ἠρώτα τὸν δρυτόμον μὴ ἀλώπηξ ὦδε εἰσῆλθεν. Ὁ δὲ εἶπεν « Οὐκ οἶδα »"οὐκ εἶδον" εἶπεν. Τῷ δὲ δακτύλῳ τὸν τόπον ἐπέδειξεν. Ὁ δὲ τῷ λόγῳ πιστεύσας τῷ δὲ δακτύλῳ μὴ προσχώνπροσσχὼν, παρῆλθεν: ἡ δὲ ἀλώπηξ γελῶσα ἐξῆλθεν. Εἶπεεἶπεν δὲδὲ αὐτῇ ὁ δρυτόμος « Ἔχε μοι χάριντὴν χάριν ὅτι ἔσωσά σε: εἰἡ δὲ, εἶπεν, ἠκροασάμην πάντα οὐδὲ ἐξέφυγεςἵνα δὲ ἐκφύγῃς τὸν ὅρκον τῇ φωνῇ με ἔσωσας ». Τῷ δακτύλῳ δὲ ἀπέκτεινας.

Ότι οἱ τῶν κακῶνκολάκων λόγοι πιθανοὶ μὲν εἰσιν, οἱ δὲ τρόποι σκολιοὶ καὶ δόλου πλήρειςπλήρης.+

Ἐχίδναν ἐκ τοῦ ψύχους ἔκπνουν οὖσανἐκνέουσαν εἶδεἤδη γεωργὸς καὶ λαβὼν ἔβαλλενεὑρὼν ἐν τῷ κόλπῳ καὶ ἔθαλψεν. Ἡ δὲ ἁπλωθεῖσα καὶ τοῦ γεωργοῦ τῇ χειρὶ ταύτην ὁμαλίσαι βουληθέντοςβουληθέντος δακοῦσα τοῦτον ἀπέκτεινεν.

Ὅτι ἀνδρὶ πονηρῷ μήτεμήτε καλῶς πράττοντι μήτε φαύλως χάριν παράσχουπαράσχης. ῾H γὰρ πονηρὰ φύσις ἀντὶ ἀγαθῶν πονηρὰ ἀνταποδίδωσι: χρηστὸν γὰρ ἦθος οὐ τίκτει.+

Ἡμίονος ἐκ κριθῆς παχεῖα γενομένη ἔτρεχε σκιρτήσαςσκιρτῶσα καὶ ἔλεγεν « Ἵππος ἐστί μοι μήτηρ: ἔγω δὲ οὐδὲν αὐτῆς εἰς τὸν δρόμον ἐλάττωἐλαττῶKnoell n'a pas relevé cette différence d'accent dans son apparat, alors qu'il le fait généralement..Ὅτιὅτε δὲ ἔπαυσε τοῦ δρόμου, ἐσκυθρώπασεν. Ὄνου γὰρ εὐθὺς πατρὸς οὖσα ἀνεμνήσθη.

Ὅτι κἄν ὁ χρόνος

ἱερεῖον ἐκ τοῦ βωμοῦ ἁρπάσας μετὰ ἄνθρακος ἔθετο εἰς τὴν καλλιὰνκαλίαν: οἱἡ δὲ ἐξήφθη καὶ οἱ νεοσσοὶ κατέπεσον καὶ ἡ ἀλώπηξ θήραν ἐποιήσατο τὸ συμβάν.

Ὅτι δίκη τις ἐφορᾷ τοῖς ἀνθρώποιςτὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς ἐπιόρκους ἀμύνηταιἀμύνεται καὶ ἀποδίδωσι καταξίανκατ᾽ ἀξίαν.+

Φυτὸν ἦν γεωργοῦεἰς γεωργοῦ χώρα καρπὸν μὴ φέρωνφέρον ἀλλὰ μόνον στρουθῶν καὶ τεττίγων κελαδούντων ἦν καταφύγιονκαταφυγή. Ὁ δὲ γεωργὸς ὡς ἄκαρπον ἐκτεμεῖν ἤμελλεἤμελλεν καὶ δὴ τὸν πέλεκυν ἀναλαβὼνλαβὼν ἐπέφερε τὴν πληγὴν. Οἱ δὲ τέττιγες καὶ οἱ στρουθοὶ ἱκέτευον τὴν καταφυγὴν αὐτῶν μὴ ἐκκόψαι ἀλλ’ ἐᾶσαι ὡστε ᾄδειν ἐν αὐτῷ καὶ σὲ τὸν γεωργὸν τέρπειν. Ὁ δὲ μηδὲν αὐτῶν φροντίσας καὶ δευτέραν πληγὴν καὶ τρίτην ἐπέφερεν, ὡς δὲ ἔκοιλανε τὸ δένδρον σμῆνος μελισσῶν καὶ μέλι εὖρε. Γευσάμενος δὲ τὸν πέλεκυν ἔρριψε καὶ τὸ φυτὸν ἐτίμα ὡς ἱερὸν καὶ ἐπεμελεῖτο.

Ὅτι οὐ τοσοῦτον οἱ ἄνθρωποι τῆ φύσει δίκαιονφύσει τὸ δίκαιον ἀγαπῶσι καὶ τιμῶσιν ὅσον τὸ κερδαλέον ἐπιδιώκουσιν.+

ΦαρακλόςΦαλακρόςΦαλακρός Knoell. τις ξένας τρίχαςτρίχας ξένας τὴν ἐαυτοῦ κορυφῇ ἐπιθεὶςπεριθεὶς, ἵππευεν : ἄνεμος δὲ φυσήσας ἀφεῖλεν αὐτὰςἀφείλετο ταύτας : γέλως δὲ πλατὺςγελὼς πλατὺς δὲ τοὺς παρεστῶτας εἶχε : κἀκεῖνος εἶπε τοῦ δρόμου παυσάμενοςπαύσας : Τὰς οὐκ ἐμὰς τρίχας, τί ξένον φεύγειν με, αἳ καὶ τὸν ἔχοντα ταύτας μεθ’ οὗ καὶ ἐγεννήθησαν κατέλιπον.

Ὅτι μηδεὶς λυπείσθω συμφοραῖςἐπὶ συμφορᾷ ἐπελθoύσαις αὐτῷἐπελθούσῃ.

ὃ γὰρ γεννηθεὶς οὐκ ἐσχεν ἐκ φύσεως τούτουτοῦτο οὐδὲ παραμένει: γυμνοι γὰρ ἤλθομεν ἐκ γῆς πάντεςἤλθομεν: γυμνοὶ οὖν καὶκαὶ ἀπελευσόμεθα.~

Χερσαῖος ὁ μῦςμῦς κακῇ μοίρᾳ βατράχῳ ἐφιλιώθη: ὁ δὲ βάτραχος κακῶς βουλευσάμενος τὸν πόδα τοῦ μυὸς τῷ ἑαυτοῦ ποδὶ συνέδησε. Καὶ πρῶτον μὲν ἐπὶ τῆς χώρας ἦλθενἦλθον σῖτον δειπνήσαντεςδειπνήσοντες: ἔπειταἔπειτα δὲ τὸ χεῖλοςτῷ χείλει τῆς λίμνης πλησιάσαντες ὁ μὲν βάτροχος τὸν μῦν εἰς τὸν βυθὸντὸ βάθος κατήνεγκεκατῆγεν αὐτὸς βρυκάζωνβρυάζων τῷ ὕδατι καὶ τὸ βρεκεκὲξ κουὰξβρεκεκεκὲξKnoell lit κονὰξ ἀνακράζων, ὁ δὲ ἄθλιος μῦς τῷ ὕδατι φυσηθεὶς ἐτεθνήκει: ἐπίπλειἐπέπλει δὲ τῷ δὲ ποδὶ τοῦ βατράχου συνδεδεμένος. ἸκτῖνοςἼκτινος δὲ τοῦτοτοῦτονVariante non relevée par Knoell. ἰδὼν τοῖς ὄνυξιν ἥρπασε. Βάτραχος δὲ δεσμώταςδεσμώτηςKnoell lit δεσμώτας? ἐπηκολούθει δεῖπνονδεῖπνος καὶ αὐτὸς τῷ ἰκτίνῳ γενόμενος.

Ὅτι κἂν νεκρὸς τίς ἤειᾖ τις ἰσχύει πρὸς ἄμυναν: ἡ γὰρ θεία δίκη ἀφορῶνἐφορᾷ πάντα καὶ τοῖςτὸ ἶσον ἀποδιδοῦσιἀποδιδοῦσα ζυγοστατεῖ.+

Χειμὼν ἄνθρωπόν τινα ἐν ὄρει κατέλαβεν. Ὁ δὲ καπνὸν ἐν τῇ ἄκρᾳ τοῦ ὄρους ἐκ πέτρας τινὸς ἀνιόντα ἰδὼν, ἔνθα σάτυρος οὓς λέγουσι πέκταςπαίκτας κατῴκειουνCorrection non relevée par Knoell.

ἀπῆλθεἐκεῖ ἀπῆλθε: αὐτὸς δὲ τὸν ξένον οἰκτείρας, ἔσω εἰσήγαγενἐπεισῆγεν. Ὁ δὲ πολλὰ ῥιγῶν τῇ πνοῇ τοῦ στόματος τὰς χεῖρας ἐθέρμανεν. Kἀκεῖνος αὐτῷ θερμὰ μὲν φαγεῖν δέδωκε καὶ θερμὰ πιεῖν. Καὶ πυρὶ κατέθαλπεν. Ὡς δὲ ἵδρωσε τῇ πνοῇ πάλιν τὰς χεῖρας κατέψυχεν. ἩὉ δὲ σάτυρος τοῦτο ἐξῆγε: κακοῦ, λέγων, ξένου χρείαν οὐκ ἔχω, ὃς ποτὲ μὲν θερμὸν, ποτὲ δὲ ψυχρὸν ἐκ τοῦ στόματος ἀσθμαίνει.~+

Ὅτι διγνώμους ἄνδρας τοὺς ποτὲ μὲν ἐπαινοῦντας, ποτὲ δὲ ψέγοντας, ὁ λόγος ἐλέγχει.~

Xύτραν ὀστρακίνην καὶ χαλκῆν κατέφερενποταμὸς κατέφερεν. Ἡ δὲ ὀστρακίνη τῇ χαλχῇ ἔλεγε· μακρόθεν μου κολύμβα καὶ μὴ πλησίον: ἐὰν γάρ μοι συμπροσψαύσηςσὺ προσψαύσῃς, κατακλῶμαι, κἄν τε ἐγὼ θελούσα προσψαῦσαιμὴ θέλουσα προσψαύσω.~

Ὄτι ἐπισφαλής ἐστι βίος πένητι δυνάστου ἄρχοντoςἅρπαγος πλησίον παροικοῦντιπαροικοῦντος.~

Ὤδευέ ποτε λέων σὺν ἀνθρώποιςἀνθρώπῳ. Ἕκαστος δὲ ἀυτῶν τοῖς λόγοις ἐκαυχῶντο. Καὶ δὴ ἐν τῇ ὁδῷ ἦν ἀνδρὸς στήλη πετρίνη λέοντα πνίγουσα. Ὁ δὲ ἀνὴρ ὑποδείξας τῷ λέωντι ἔφη· ὁρᾷς ὅπωςσύ, πῶς ἐσμεν ὑμῶν κρείττονες. Ὁ δὲ, ἔφηκἀκεῖνος εἶπεν ὑπομειδιάσας: Εἰ ᾔδεισανλέοντες ᾔδεισαν γλύφειν, πολλὸυς ἀνδρὰςἂν ἄνδρας εἶδες ὑπὸ κάτωὑποκάτω λέοντος.~

Ὅτι πολλοὶ ἐπαίρονται καὶ καυχῶνταικαυχῶνται διὰ λόγουλόγων ἀνδρεῖοι καὶ θρασεῖς εἶναιεἶναι καὶ θρασεῖς οὓς ἡ πεῖρα γυμνασθέντας ἐξελέγχει.~

ΧελιδὼνἩ χελιδὼν ἔφη πρὸς κορώνην: ἐγὼ παρθένος Ἀθηνᾶκαὶ Ἀθηναία καὶ βασίλισσα καὶ βασιλέως θυγάτηρ τῶν Ἀθηνῶντῶν Ἀθηνῶν θυγάτηρ, προσέθηκενκαὶ προσέθηνε καὶ τὸν Τηρέα καὶ τὴν βίαν καὶ τὴν ἀποκοπὴν τῆς γλώττης. Καὶ ἡ κορώνη: τί ἄν ἔφη ἐποίησας, εἰ τὴν γλῶτταν εἶχες ὅπου τμηθείσατμηθείσης τοιαῦτα λαλεῖς;~

Ὅτι οἱ ἀλαζῶνεςἀλαζόνες διὰ τοῦ λόγου ψευδολογοῦνταιψευδολογοῦντες: αὐτοὶ ἑαυτῶνἑαυτοῖς ἔλεγχος καθίστανται.

Θῆρας ἐθήρευον λέων

καὶ ὄναγρος. Ὁ μὲν λέων διὰ τῆς δυνάμεως, ὁ δὲ ὄναγρος διὰ τὴν τοῖς ποσὶ παχύτητατῆς ἐν ποσὶ ταχύτητος. Ἐπεὶ δὲ ζῷά τινα ἐθήρευονἐθήρευσαν, ὁ λέων μερίζει καὶ τίθησι μοείρας τρεῖςτρεῖς μοίρας: Tὴνκαὶ τὴν μὲν μίαν, εἶπε, λήψομαι ὡς πρῶτος: βασιλεὺς γάρ εἰμι: τὴν δὲ δευτέραν ὡς ἐξ ἴσου κοινῶνκοινωνός. Ἡ δὲ τρίτη μοῖρα αὐτῷαὕτη κακὸν μέγα σοι ποιήσει εἰ μὴ θελήσειςθελήσῃς φυγεῖν.

Ὅτι καλῶς γάρ τιςκαλὸν μετρεῖμετρεῖν ἐν πᾶσι κατὰ τὴν αὐτοῦἑαυτοῦ ἰσχὺν καὶ δυνατωτέρoυδυνατωτέροις αὐτοῦἑαυτοῦ μὴ συνάπτειν μηδὲ κοινωνεῖν.+

Ἰατρὸς ἦν ἄτεχνος. Οὗτος παρακολουθῶν ἀρρώστωἀρρώστῳ παρακολουθῶν: ᾧτινι πάντες ἔλεγονπάντων ἰατρῶν λεγόντων αὐτῷ μὴ κινδυνεύσεινκινδυνεύειν ἀλλὰ χρονήσεινχρονίσειν, ἐν τῇ νόσῳ, οὗτος μόνος ἔφη αὐτῷ πάντα τὰ αὐτοῦ ἑτοιμᾶσαιἑτοιμάσειν: Τὴν αὔριον γὰρ οὐχ ὑπερβήσῃ. Ταῦτα εἰπὼν ὑπεχώρησε. Μετὰ χρόνον δέ τινα ἀναστὰς ὁ νοσῶν προσῆλθε ὠχρὸς καὶ μόλις ὤνβαίνων. Ὁ δὲ ἰατρὸς ἐκεῖνος συναντήσας αὐτῷσυναντήσας. Χαῖρε, ἔφη. Πῶς ἔχουσιν οἱ κάτω; κἀκεῖνος εἶπεν: ἠρεμοῦσι πιόντες τὸ τῆς λήθης ὕδωρ: πρὸς ὀλίγονὀλίγου δὲ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾋδης δεινὸνδεινῶς ἠπείλουν τοὺς ἰατροὺς πάντας, ὅτι τοὺς νοσοῦντας οὐκ ἐῶσιν ἀποθνήσκειν καὶ καταγράφονταικαταγράφοντο πάντας. Ἔμελλονἔμελλον δὲ καὶ σὲ γράψαι: ἀλλ’ ἐγὼ προσπεσὼν αὐτοῖς δυσωπήσας ἐξομοσάμηνἐξωσάμην αὐτοῖς μὴ ἀληθῆ ἰατρὸν εἶναί σε, ἀλλὰ μάτην διεβλήθης.+

Ὅτι τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ ἀμαθεῖς καὶ κομψολόγους ἰατροὺς ὁ παρὼν μῦθος ἐλέγχει καὶ στηλιτεύειστηλιτεύει.+

Ἐγγὺς φρέατός τις ἐκοιμᾶτο: ἡ δὲ Τύχη ἐπιστᾶσα αὐτῷ εἶπεν : ἔγειρε ἔγειραι καὶ ἀλλαχοῦ κοιμήθητι μή πως ἐν τῷ φρέατί σου πεσόντος ἐμὲ τὴν Τύχην ἅπαντες καταμέμψονται καταμέμψωνται.

Ὅτι πολλάκις σφαλόμενοι σφαλλόμενοι καὶ κακῶς πράσσοντες, κινδύνοις περιπεσόντες, εἱμαρμένην καὶ τύχην καταμεμφόμεθα.+

Ἐν πόλει μεγιστάνοιμεγίστῃ ταῦροι ἅμαξαν εἷλκον : ἡ δὲ ἔτρεχενἔτριζεν ἰσχυρῶς θυμωθεὶς οὖν ὁ βοιλάτης εἶπεν αὐτῷμ αὐτῇ : ὦ κακὸν κτῆμα τί κράζεις βίᾳ τῶν ἑλκόντων σε βοὼν σιωπόντων σιωπώντων .

Ὅτι ἐν περιστάσει τις ἐμπεσὼν καὶ τὰς κεκρυμμένας τῆς ψυχῆς βουλὰς ἐξάγει Morale de la fable Bb 31..+

Οἱ λύκοι τοῖς κυσὶν εἶπον : διὰ τί ὅμοιοι ὄντες ἡμῖν ἐν πᾶσιν οὐχ ὁμοφωνεῖτε ὁμοφρονεῖτε ἡμῖν ὡς ἀδελφοῖς ἀδελφοί ; οὐδὲν γὰρ ἡμῶν ὑμῶν διαλάμπομεν διαλάττομεν πλὴν τῇ γνώμῃ καὶ ἡμεῖς μὲν ἐλευθερίᾳ συζῶμεν : ὑμεῖς δὲ τοῖς ἀνθρώποις ὑποκύπτοντες καὶ δουλεύοντες πληγὰς παρ᾽αὐτῶν ὑπομένετε καὶ κλοιὰ περιτίθεσθαι περιτίθεσθε καὶ φυλάττετε καὶ φυλάττετε τὰ πρόβατα : ὅτε δὲ ἐσθίουσι μόνα τὰ ὀστᾶ, ἡμῖν ὑμῖν ἐπιρίπτουσι ἐπιρρίπτουσιν ἀλλ᾽εἰ ἂν ἐὰν Knoell n'indique pas cette variante dans l'apparat de son édition πεισθῆτε πείθησθε πάντα τὰ ποίμνια

ἔκδοτε ἡμῖν καὶ καὶ ἔξομεν L'apparat de Knoell (καὶ ἔξομεν) est fautif πάντα κοινὰ εἰς κόρονLe scribe utilise une abréviation singulière pour la désinence -ον qui est attesté seulement dans ce folio ἔσονται ἐσθίοντες : ὑπήκουσαν πρὸς ταῦτα οἱ κύνες : οἱ δὲ ἔνδον τοῦ σπηλαίου εἰσελθόντες τῶν σπηλαίων , προτέρον τοὺς κύνας ἔφθειραν διέφθειραν.

Ὅτι οἱ τὰς ἑαυτῶν πατρίδας προδιδόντες, τοιούτους μισθοὺς λαμβάνουσιν.+

Ποτὲ ἀετὸς ἑάλω ὑπ᾽ ἀνθρώπου : τούτου δὲ τὰ πτερὰ ὁ ἄνθρωπος κόψας ἀφῆκε μετὰ τῶν ὀρνίθων ἐν οἴκῳἐν οἴκῳ εἶναι . Ὁ δὲ ἦν κατηφὴς καὶ οὐδὲ ἤσθιεν ἐκ τῆς λύπης : ὅμοιος δὲ ἦν βασιλεῖ δεσμώτῃ : ἕτερος δέ τις τοῦτον ὠνησάμενος καὶ τὰ πτερὰ ἀναπάσας καὶ μύρῳ χρίσας ἐποίησε πτερῶσαι : ὁ δὲ πετασθεὶς καὶ τοῖς ὄνυξι λαγωὸν ἁρπάσας, ἤνεικεν ἤνεγκεν αὐτῷ δῶρον. Ἀλώπηξ δὲ ἰδοῦσα, εἶπεν : μὴ τοῦτο τούτῳ δίδου, ἀλλὰ τῷ πρώτῳ ὅτι ὁ μὲν φύσει ἀγαθός ἐστιν : ἐκεῖνον δὲ μᾶλλον ἐξευμενίζου, μή πως πάλιν λαβών σε τὸ πτέρον τῶν πτερῶν ἐρημώσειἐρημώσῃ.+

Ὅτι οἱ τῇ φύσει δεινοὶ ἁρπάζειν καὶ πλεονεκτεῖν μαθόντες τοὺς διδάξαντας πολλάκις ἔβλαψαν. Cette morale se réfère à la métaphrase 127 de l'édition Knoell +

Ῥόδῳ παραφυὲν ἀμάραντον, ἔφη πρὸς αὐτό ἔφη : οἷον ἄνθος εὐπρεπὲς εἶ καὶ εἶ ποθητὸν καὶ θεοῖς θεῷ καὶ ἀνθρώποις : μακαρίζω σε τοῦ κάλλους καὶ τῆς εὐωδίας. Τὸ δὲ εἶπεν : ἐγὼ μὲν ὦ ἀμάραντε ἀμάραντον , πρὸς ὀλίγον καιρὸν ζῶ : καὶ κἂν μήδεὶς

ἐκκόψομαι ἐκκόψῃ με τήκομαι: σὺ δὲ ἀνθεῖς ἀεὶ καὶ ζῇς καὶ ζῇς ἀεὶ οὕτω νέον.

Ὅτι πολλῶν πολλαὶ φύσεις ἀνθρώπων εὐφυεῖς εἰσὶν. Ἄλλ᾽ ἐκ ἐκ ῤαθυμίας ῤαθυμίας ἀπόλλονται ἀπώλοντο : ἐκ δὲ νήψεως καὶ σπουδῆς καὶ μακροθυμίας τινὲς καὶ φύσεως ἀργῆς περιεγένοντο Cette morale se réfère à la fable 129 de l'édition Knoell . +

Ποιμὴν σκύλακα εἴωθε τρέφειν : ἐκ τῶν θνησκόντων προβάτων καὶ δή ποτε ἐγγὺς ἀμνάδος νοσούσης ἱστάμενος εἶδε τὸν κύνα κατηφῆ καὶ δοκοῦντα δακρύειν καὶ ὁμαλίζων αὐτὸν εἶπε : καλῶς ποιεῖς συμπαθῶν, πλὴν ἀλλὰ μὴ γένηται γένοιτο , μὴ δὲ συμβῇ μηδὲ συμβαίη ὅπερ καὶὅπερ θέλεις".

Ὅτι τοιοῦτος πᾶς ἐστιν ἐστι πᾶς ὃς κληρονόμος ἐστὶν οὐσίας τῷ νοσοῦντι σὺν ἀλγῶν συναλγῶν Knoell n'a pas indiqué cette variante dans sont apparat καὶ πρoσποιούμενος κλαίειν ὑπούλως. +

Ὄφις ἐν γεωργοῦ προθύροις φωλεύων ἀνεῖλεν ἀυτoῦ παῖδα νήπιον τύψας. Πένθος δὲ μέγα τοῖς γονεῦσιν ἐγένετο. Ὁ πατὴρ δὲ πληγεὶς ὑπὸ τῆς λύπης πέλεκυν λαβών, ἔμελλε τὸν ὄφιν τῆς τρώγλης ἐξιόντα πατάξαςπατάξειν. Ὡς δὲ ἐξέκυψε μικρὸν σπεύσας, ὁ γεωργὸς τοῦ πλῆξαι ἠστόχησε τὴν πέτραν δὲ μὸνην τῆς ὀπῆς κρούσας καὶ διαχαράξας ἀπῆλθε λογιζόμενος.

ὡς ἑρπετόν, μῆνιν οὐ φυλάσσει : λαβὼν δὲ ἄρτον καὶ ἅλας πρὸς εἰρήνην ἐκάλει τὸν ὄφιν. Ὁ ὄφις δὲ λεπτὸν συρήσας σύρισας εἶπεν : οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀπάρτι πίστις ἢ φιλία, ἕως ἕως ἂν ἐγὼ ταύτην τὴν πέτραν ὁρῶ : σὺ δὲ τοῦ παριδὸς τὸν τάφον τὸν τοῦ παιδὸς τάφον .

Ὅτι οὐδεὶς οὐδεὶς ἂν Knoell corrige le texte, en ajoutant la particule ἄν, qui n'est pas attestée par les autres manuscrits μίσους ἢ ἀμύνης ποτὲ ἐπιλάθηταιἐπιλάθοιτο ἐφ᾽ ὅν ὅσον βλέπει μνημόσυνον, ἐν ᾧ δι' ὧν ἐλυπήθη. +

Παῖς τίς τις ἀκρίδας Θηρεύων καὶ σκορπίον ἤμελλεν ἆραι ὡς γένος ἀκρίδος ὄντα. Ὁ δὲ τὸ τοῦ παιδὸς ἁπλοῦν ἰδὼν τὸ οὐραῖον στήσας : καὶ τὸ κέντρον ὀξύνας, εἶπεν : ἄπελθε καὶ σώζου ὦ παῖ μὴ κἀμὲ θηρεύων καὶ πάσας ἃς ἔχεις ἀπωλέσεις ἀπολέσῃς .

Ὅτι καλὸν τὸ γινώσκειν τὰ ἐναντία καὶ τὸ μὲν καλὸν τιμᾶν, τὸ δὲ κακὸν φεύγειν : ἐκπείραςἐκ πείρας δὲ πάντα πάντων . +

Πέρδικά τις θηρεύσας ἤμελλε σφάξαι: ἡ δὲ ἱκέτευε λέγουσα : ἔασον ζῆν μεἔασόν με ζῆν : καὶ ἀντὶαντ' ἐμοῦ πολλὰς πέρδικας ἐγώ σοι κυνηγήσω". Ὁ δὲ εἶπε : δι᾽αὐτὸ τοῦτο μᾶλλόν σε θύσω ὅτι τοὺς συνήθεις καὶ φίλους σοι ἐνεδρεῦσαι θέλεις.

Ὅτι ὁ κατὰ φίλου φίλων αὐτοῦ δολίως δολίας μηχανὰς συντιθεὶς αὐτὸς ἐν ταῖς ἐνέδραις τῶν κινδύνων ἐμπεσεῖται. +

Οὐρὰ ποτε ὄφεως ἠξίου πρῶτον πρώτη προάγειν καὶ βαδίζειν : τὰ δὲ

λοιπὰ μέλη ἔλεγον : πῶς χωρὶς ὀμμάτων καὶ ῥινὸς ἡμᾶς ἄξεις Seuls l'esprit et l'accent sont visibles ὡς καὶ τὰ λοιπὰ ζῷα : ταῦταταύτην δὲ οὐκ ἔπειθον, ἕως τὸ φρονοῦν ἐνικήθην ἐνικήθη : ἡ γρὰ Le scribe a écrit d'abord γρᾶ, forme contracte du substantif rare ἡ γράα (un type de serpent acquatique), forme qui n'est pas attestée à l'époque bizantine ; ensuite, il a corrigé l'accent circonflexe en accent grave, comme s'il s'agissait du terme ἡ γρά, forme bizantine du substantif classique ἡ γραῦς. Cette variante n'est pas indiquée dans l'apparat de l'édition de Knoell δὲ εἶρχε ἦρχε καὶ ἧγε σύρουσα τυφλὴ πᾶν τὸ σῶμα, ἕως εἰς βάραθρον πετρῶν ἐκχθεῖσα ἐνεχθεῖσα τὴν ῥάχην ῥάχιν . Καὶ πᾶν τὸ σῶμα ἐπλήγη. Σαίνουσα δὲ ἱκέτευε τὴν κεφαλὴν λέγουσα τὴν κεφαλὴν : σῶσον ἡμᾶς εἰ θέλεις δέσποινα : τῆς κακῆς γὰρ ἔριδος τῆς γὰρ κακῆς ἔριδος ἐπειράθην.

Ὅτι ἄνδρας δολίους καὶ κακοὺς. Καὶ τοῖς δεσπόταις ἐπανισταμένοις ἐπανισταμένους ὁ λόγος ὁ μῦθος ἐλέγχει. +

Ὄνῳ τις ἐπιθεὶς ξόανον, ἦδε ἦγε Variante non indiquée par Knoell dans l'apparat de son édition : πολλοὶ ἀπατῶντες πολλοὶ δὲ προσεκύνουνπροσεκύνουν τῶν συναντώντων . Ὁ δὲ ὄνος, τυφωθεὶς νομίζων αὐτῷαὐτὸν προσκυνεῖν τοὺς ἀγρίκους σκιρτῶν ἤμενε ἤμελλε τὸν θεὸν αὐτὸν τὸν θεὸν ῥίψαι. Ἀλλὰ τοῦτον ξύλοις παίων ὁ δεσπότης, εἶπεν : ὄνος εἶ θεὸν φέρων, ἀλλ᾽οὐ θεοῖς ὑπάρχεις οὐ θεοῖς ὁμότιμος.

Ὅτι κτηνώδεις ἄνδρας τοὺς τυφωμένουςτετυφωμένους Variante non indiquée par Knoell dans l'apparat de son édition ἐπ᾽ἀλλοτρίαις δόξαις ὁ λόγος ὁ μῦθος ἐλέγχει. +

Λέων ἀγρεύσης ἀγρεύσα Variante non indiquée par Knoell dans l'apparat de son édition μῦν ἔμελλε φαγεῖν : ὁ δὲ ἱκέτευεν ἀφεθῆναι λέγων : ἔλαφον ἢ ἕτερον ζῷον δεῖ σε φαφεῖν φαφεῖν σε καὶ χορτασθῆναι: ἐγὼ δὲγὰρ οὐδὲ τὸ χεῖλός σου ἀλείψω αἵματι : ἀλλὰ φεῖσαί μου καὶ χάριν σοι σοι ἐν καιρῷ ποτε ἀποδώσω. Γελάσας δὲ ὁ λέων ἔφη : ἐῶ σε τοὐ ζῆν, καὶ ἀφῆκεν αὐτὸν εἴασε τοῦτον ζῆν. Xρόνῳ δέ τινι Knoell soupçonne une lacune entre τινι et ἐμπεσών ἐμπεσὼν ἠγρεύθη ὁ λέων καὶ δεθεὶς ἀπέγνω τε τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας.

Ὁ μῦς δὲ ἐπιστὰς, ἔφη : δύναμαι τὴν ἀντιχάριτά σοι ἀποδοῦναι καὶ σῶσαι σῶσαί σε . Kαὶ τὰ δεσμὰ φαγὼν περιφαγὼν ἔλυσε τὸν λέοντα, ἐπάξιον δοὺς τὸν μισθόν μισθόν.

Ὅτι οἱ εὐνοoῦντες ἄνθρωποι κἂν πένητες ὦσι δύναταιδύνανται ἐν καιρῷ καὶ δυνάστας δυνάστην ὠφελεῖν. +

Λύκος διήρχετο ἔξωθεν λύκου τείχους , ἔνθα ἀρνὸς παρακύψας, ὕβριζε πολλὰ τὸν λύκον : κἀκεῖνος τοὺς ὀδόντας τρίζων εἶπεν : ὁ τόπος με λοιδορεῖ. Σύ μοιμὴκαυχῶ.

Ὅτι καιροὶ Ὅτι καὶ φέρουσιν ἀτόπωνκαὶ τόπων διαστάσεις εὐτελίζεσθαι καὶ ἀτιμάζεσθαι παρὰ εὐτελῶν καὶ ἀγνώτωνἀγενῶν ἐνδόξους. +

Λύκος τῶν λοιπῶν λύκων στρατηγήσας στρατηγήσας λύκων νόμους ἔταξε πᾶσιν ἵνα εἴ τι ἂν ἕκαστος κυνηγήσει κυνηγήσῃ πάντωνπάντα εἰς μέσον ἄξει ἄξῃ καὶ μερίδα ἴσην ἑκάστῳ δώσειδώσῃ, ὅπως μὴ οἱ λοιποὶ ἐνδεεῖς ὄντες ἀλλήλους κατεσθίουσινκατεσθίωσιν. Ὄνος δὲ παρελθὼν τὴν χαίτην σείσας, ἐκφωνεῖ ἔφη : λύκου ἐκ φρενὸς λύκου καλὴς γνώμης καλὴ γνώμη : ἀλλὰ πῶς σὺ τὴν χθεσηνὴν χθησινὴν ἄγραν τὴν κοίτην τῇ κοίτῃ ἐναπέθου. Ἄγε ταύτην εἰς μέσον ἀπομερίσας ἀπομερίσαι. Ὁ δὲ ἐλεγχθεὶς τοὺς νόμους ἔλυσεν ἀνέλυσεν .

Ὅτι αὐτοὶ οἱ τοὺς νόμους δικαίως ὁρίζειν δοκοῦντες καὶ ἐν οἷς ὁρίζουσι καὶ δικάζουσιν, οὐκ ἐμμένουσι.