[fin de la scholie sur le précédent folio + dernière scholie à l'Anthologia Graeca][ἤγουν] αἱ ἐπὶ τῆς ἑαὐτῶν κεφαλῆς τὸν τοῦ πατρὸς τύμβον φέρουσαι: Πέντε τινὰ παράκεινται ἀλλήλοις·σύμβολον· σημεῖον· εἰκὼν· ὁμοίωμα καὶ τεκμήριον· διαφέρουσι δὲ ὅτι τὸ μὲν σύμβολον καὶ σημεῖον· ἐπὶ τῶν θέσει λέγεται καὶ ἐκ τῆς ἡμετέρας ἐστὶ διανοίας· οἷον, ἐν πολέμῳ σάλπιγγος ἦχος· ἢ πυρὸς αὐγὴ· τὰ δὲ λοιπὰ τρία, ἐπὶ τῶν φύσει· διαφέραι δὲ ὅτι τὰ μὲν, ἡ εἰκὼν καὶ τὸ ὁμοίωμα, τὴν φύσιν τοῦ πράγματος εἰκονίζουσιν, οὐ μέντοι ἀπαραλλάκτως ὡς ἡ τοῦ Σωκράτους εἰκὼν· τὸ δὲ τεκμήριον ἀναγκαίως μόνον τοῖς πράγμασιν ἕπεται, μηδὲν τῶν ἑαυτοῖς συμβεβηκότων φέρον ἐν ἑαυτῷ· οἷον τεκμήριον τοῦ τετοκέναι τὴν γυναῖκα τὸ γάλα· καὶ τοῦ πυρὸς ὁ καπνὸς:

Ἀεὶ τὸ μέχρι τὸ ἄχρι καὶ τὸ ἕως· συνυπακουόμενον ἔχουσι τὸ ἂν· καὶ διὰ τοῦτο ὑποτακτίκη συντάσσεται:Scholia ad Excerpta Laurentiana, 62 (Ant. XII, 15) ; cf. F75v

Φλίαι αἱ παραστάτιδες,<διὰ τοῦ > ι· φλοιὸς ὁ τῶν δένδρων καὶ τῶν καρπῶν καὶ τῶν τοιούτων, διὰ τοῦ ο καὶ ι:Scholia ad Excerpta Laurentiana, 58 (Ant. XII, 2) ; cf. F74v

Τὸ ἐξενέγκειν λέγεται μὲν ἐπὶ τῶν ἄλλων·Scholia ad Excerpta Laurentiana, 55 (Ant. X, 34) ; cf. F71r λέγεται ἰδίως καὶ ἐπινεκοῦ· καὶ ἡ ἐκφόρα ὁμοίως· ἐξέφερον δὲ τὸν νεκρὸν, ἵνα πάντες ἴδωσι τὸν θάνατον αὐτοῦ, μήποτε φαρμα[κευθεὶς] ἢ τοιοῦτό τι παθὼν, ἀπέθανεν, ὅπερ ἐπεκράτησε καὶ γίνεται <μεχρὶ τοῦ> νῦν, ἀπὸ συνεθείας· τὴν γὰρ αἰτίαν οἱ πλείους ἀγνοοῦσιν:

Ἄδεια τὸ θάρρος καὶ γίνεται ἀπὸ τοῦ α στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ δέος ὁ φόβος:Scholia ad Excerpta Laurentiana, 54 (Ant. X, 32) ; cf. F71r ; cf. Imag. I, 12-13 (Webb 234, n° 5)

Ἁμαρτάνω τὸ ἁμαρτίαν ποιῶ· καὶ ἔστιν ἀμετάβατον· ἁμαρτάνω καὶ τὸ ἀποτυγκάνω καὶ συντάσσεται γενικῇ· οἷον ἥμαρτον τοῦ σκοτοῦ:Scholia ad Excerpta Laurentiana, 51 (Ant. IX, 42) ; cf. F68v

Τὸ θεωρεῖν κυρίως ἐπὶ ψυχῆς λέγεται· τὸ δὲ ὁρᾶν, ἐπὶ σώματος:Scholia ad Excerpta Laurentiana, 48 (Ant. IX, 40) ; cf. F74r

Τὰ ἀποῥηματικὰ πάντα ἤ(γουν) τὰ ἔχοντα ἀπορίαν, μετὰ ὑποτακτικοῦ λέγονται οἷον ὦ Ζεῦ τί χρήσωμαιAelius Arist. Μονῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ 260· καὶ τίς γένωμαι· καὶ ποῖ τράπωμαι:Scholia ad Excerpta Laurentiana, 48 (Ant. IX, 40) ; cf. F74r ; cf. Scholia in Euripidem (Hecub.) 88

Ἰστέον ὅτι τὸ οἴεσθαι· τὸ μέλλειν· <τὸ> ἐλπίζειν· τὸ προσδοκᾶν· τὸ φοβεῖσθαι· τὸ ὑπισχνεῖσθαι· ὃ λέγεται ἐπὶ καλοῦ· οἷον ὑπισχνοῦμαι ὠφελήσειν σε· καὶ τὸ ἀπειλεῖν ὅπαρ ἔχει τὸ ἐναντίον τούτου, λέγεται γὰρ ἐπὶ κακοῦ· οἷον ἀπειλῶ κακῶς ποιήσειν τινὰ· καὶ ὅσα τῆς σημασίας αὐτῶν εἰσι μέλλοντι πρώτῳ συντάσσονται ἢ ἐνεστῶτι· οἷον μέλλω ποιήσειν τί· ἢ ποιεῖν· καὶ ἐλπίζω ὁμοίως καὶ προσδοκῶ <καὶ τὰ ἄλλα> :Scholia ad Excerpta Laurentiana, 47 (Ael. I, 10) ; cf. F73br

Ἐπιτρέπω σοι τόδε, ἀντὶ ἐπὶ τῇ σῇ ἐξουσία· δίδωμι τόδε· προτρέπω δὲ, ὅτι τὴν ἐμὴν γνώμην δίδωμι· καὶ παρακινῶ τινὰ εἴς τι :Scholia ad Excerpta Laurentiana, 37 (Ant. VIII, 34) ; cf. F37r

Σοφισταὶ καὶ οἱ ῥήτορες· καὶ οἱ φιλόσοφοι καὶ οἱ παραλογιζόμενοι· καὶ οἱ διδάσκαλοι :Scholia ad Excerpta Laurentiana, 31 (Ant. VII, 66) ; cf. F35r

[La fin du folio contient des scholies de nature diverse mais dont plusieurs proviennent du Lexicon du Ps.-Zonaras ; voire transcription complète avec références dans la collection Cloaca] αὶ οἱ διδάσκαλοι : Διαβόητος ἐπὶ κακοῦ τάττεται ἡ λέξις· περιβόητος δὲ, ἐπὶ καλοῦ : Πομπεύω ἐπὶ ἀτιμίας· καὶ πομπεύω ἐπὶ ὀψικίου φωνητικώτερα : Ἀνάλγητος ἐπὶ ψυχῆς, ὁ μὴ τοῦ προσήκοντος ἐπιστρεφόμενος· ἀναλγὴς δὲ ἐπὶ σώματος, ὁ μὴ ὀδύνην λαμβάνων τιτρωσκόμενος. Σχολὴ ἡ {ἡ} ερημία καὶ ἡ διατριβὴ· ἀσχολία δὲ ἡ φροντὶς : Παραιτοῦμαί σε· καὶ παρῃτήσατο τὸ πρᾶγμα· καὶ παρητήσατο αὐτὸ, οὐ δεῖ λέγειν· ἀλλ’ οἷον “παραιτοῦμαι συγγνώμην ἔχειν”· καὶ “παραιτοῦμαί σε μὴ χαλεπαίνειν”· καὶ Ξενοφῶν· “τοὺς μὲν θεοὺς παρητήσῃ συγγνώμονας εἶναι σοι”· λέγουσι δὲ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ τὸ παρίεμαι. Παραιτεῖσθαι. οὐχ εὕρηται ἐν χρήσει· ἐπὶ τοῦ ἀρνεῖσθαι καὶ ἀποβάλλεσθαι καὶ μὴ δέχεσθαι· ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ αἰτεῖν ὡς παρὰ τῷ Μενάνδρῳ· “παραιτοῦμαί σε συγγνώμην ἔχειν” ὡς περιττὴν εἶναι τὴν πρόθεσιν· ὡς ἐπὶ τοῦ καθεύδω· τὸ γὰρ εὕδω δηλοῖ· σπανίως δὲ εὑρίσκεται ἐπὶ τοῦ σημαίνοντος τοῦ ἐν τῇ συνηθείᾳ. Ἀλιτήριος· ἀνόσιος ὁ ἀνεχόμενος μιάσματι καὶ ἐξημαρτηκὼς εἰς θεὸν : ἀλιτήριοι δὲ ἐκλήθησαν ἀπὸ τοιαύτης ἱστορίας· uac. λιμὸς ποτὲ κατέλαβε /// //// τοὺς Ἀθηναίους· καὶ οἱ πένητες τὰ τῶν ἀλούντων ἄλευρα διήρπαζον· ἀπὸ γοῦν ἐκείνων τοὺς πονηροὺς ἀλιτηρίους ἐκάλουν· παρέτεινε δὲ τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν μετὰ βίας τὶ ποιούντων.