Terme - · Epicurei

Nature

Terme central de la doctrine épicurienne. Le terme désigne d'une manière générale la totalité de la réalité (Epicure et Lucrèce ont écrit des De la nature). Le terme peut aussi désigner les principes du système : les atomes et le vide.

Informations Bibliographiques (Bibliographie épicurisme)

Titre	Auteur	Date	Lien
Epicurus’ garden: Physics and epistemology	T. O’Keefe	2014
Epicuro. L’atomo fra apriorismo ed empirismo	M. Isnardi Parente	1985
Materialismo etico e materialismo scientifico in Democrito e Epicuro	J. Fallot	1980
Travail et émancipation dans l’épicurisme antique: Prométhée revisité	Pierre-Marie Morel	2016	Revue Internationale de Philosophie
The Epicureans on Human Nature and its Social and Political Consequences	Jan Maximilian Robitzsch	2017/04/04	Polis: The Journal for Ancient Greek Political Thought
Law and Political Theory	Josiah Ober	2005/09	Lien externe
Law and Nature in Greek Thought	A. A. Long	2005/09	Lien externe
Droit de la nature et nature du droit : Calliclès, Épicure, Carnéade	A. J. Voelke	1982

Informations :

termes grecs :

φύσις

catégorie :

nature

Apparaît dans :

Item / Fichier	Occurrence	Contexte
Letter to Herodotus from Epicurus = DL X, 35-83 - ed. Usener / Lettre à Hérodote d'Epicure = DL X, 35-83 - éd. Usener, 03
	35 - H1	[...] Ἐπίκουρος Ἡροδότῳ χαίρειν. Τοῖς μὴ δυναμένοις, ὦ Ἡρόδοτε, ἕκαστα τῶν περὶ φύσεως ἀναγεγραμμένων ἡμῖν ἐξακριβοῦν μηδὲ τὰς μείζους τῶν συντεταγμένων βίβλους διαθρεῖν ἐπιτομὴν τῆς ὅλης πραγματείας εἰς τὸ κατασχεῖν τῶν ὁλοσχερωτάτων γε δοξῶν τὴν [...]
	35 - H7	[...] κατασχεῖν τῶν ὁλοσχερωτάτων γε δοξῶν τὴν μνήμην ἱκανῶς ἄν τις παρεσκεύασαι αὐτοῖς παρεσκεύασα αὐτὸς παρεσκεύασα , ἵνα παρ᾽ ἑκάστους τῶν καιρῶν ἐν τοῖς κυριωτάτοις βοηθεῖν αὑτοῖς δύνωνται, καθ᾽ ὅσον ἂν ἐφάπτωνται τῆς περὶ φύσεως θεωρίας . καὶ τοὺς προβεβηκότας δὲ ἱκανῶς ἐν τῇ τῶν ὅλων ἐπιβλέψει τὸν τύπον τῆς ὅλης πραγματείας τὸν κατεσ [...]
	39 - H66	[...] αὶ ἀεὶ τοιοῦτον ἔσται. οὐθὲν γάρ ἐστιν εἰς ὃ μεταβαλεῖ. παρὰ γὰρ τὸ πᾶν οὐθέν ἐστιν, ὃ ἂν εἰσελθὸν εἰς αὐτὸ τὴν μεταβολὴνποιήσαιποιήσαιτο. Ἀλλὰ μὴν καὶ sch. : τοῦτο καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ φησι κατ᾽ ἀρχὴν καὶ ἐν τῇ ά Περὶ φύσεως τὸ πᾶν ἐστι < σώματα καὶ τόπος σώματα καὶ κενόν > · [...]
	40 - H80	[...] les corps soient, la sensation elle-même le confirme constamment, elle selon laquelle il faut inférer rationnellement sur l'invisible, comme je l'ai dit. τόπος δὲ εἰ μὴ ἦν, ὃν εἰ δὲ μὴ ἦν ὃ κενὸν καὶ χώραν καὶ ἀναφῆ φύσιν ὀνομάζομεν, οὐκ ἂν εἶχε τὰ σώματα ὅπου ἦν οὐδὲ δι᾽ οὗ ἐκινεῖτο, καθάπερ φαίνεται κινούμενα. παρὰ δὲ ταῦτα οὐθὲν οὐδ᾽ ἐπινοηθῆναι δύναται οὔτε περιληπτικῶςπεριληπτῶς οὔτ [...]
	40 - H83	[...] ε τὰ σώματα ὅπου ἦν οὐδὲ δι᾽ οὗ ἐκινεῖτο, καθάπερ φαίνεται κινούμενα. παρὰ δὲ ταῦτα οὐθὲν οὐδ᾽ ἐπινοηθῆναι δύναται οὔτε περιληπτικῶςπεριληπτῶς οὔτε ἀναλόγως τοῖς περιληπτοῖς ὅσα καθ᾽ ὅλαςὡς καθ᾽ ὅλαςὡς <τὰ> καθ' ὅλας φύσεις λαμβάνομενλαμβανόμενακαὶ μὴ ὡς τὰ τούτων συμπτώματα ἢ συμβεβηκότα λέγομενλεγόμενα . sch. : Καὶ μὴν καὶ τῶν τοῦτο καὶ ἐν τῇ πρώτ [...]
	40 - H87	[...] ς οὔτε ἀναλόγως τοῖς περιληπτοῖς ὅσα καθ᾽ ὅλαςὡς καθ᾽ ὅλαςὡς <τὰ> καθ' ὅλας φύσεις λαμβάνομενλαμβανόμενακαὶ μὴ ὡς τὰ τούτων συμπτώματα ἢ συμβεβηκότα λέγομενλεγόμενα . sch. : Καὶ μὴν καὶ τῶν τοῦτο καὶ ἐν τῇ πρώτῃ Περὶ φύσεως καὶ τῇ ιδ᾽ καὶ ιε᾽ καὶ τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ σωμάτων τὰ μέν ἐστι συγκρίσεις, τὰ δ᾽ ἐξ ὧν αἱ συγκρίσεις [...]
	41 - H97	[...] dans les livres 14 et 15 et aussi dans le Grand Abrégé. ταῦτα δέ ἐστιν ἄτομα καὶ ἀμετάβλητα, εἴπερ μὴ μέλλει πάντα εἰς τὸ μὴ ὂν φθαρήσεσθαι, ἀλλ᾽ ἰσχύειν τιἰσχύοντα ὑπομένειν ἐν ταῖς διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων , πλήρη τὴν φύσιν ὄντα, οὐκ ἔχονταοἷα δὴ οὐκ ἔχοντακαὶ οὐκ ἔχοντα ὅπῃ ἢ ὅπως διαλυθήσεται. ὥστε τὰς ἀρχὰς ἀτόμους ἀναγκαῖον εἶναι [...]
	41 - H102	[...] ν φθαρήσεσθαι, ἀλλ᾽ ἰσχύειν τιἰσχύοντα ὑπομένειν ἐν ταῖς διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων , πλήρη τὴν φύσιν ὄντα, οὐκ ἔχονταοἷα δὴ οὐκ ἔχοντακαὶ οὐκ ἔχοντα ὅπῃ ἢ ὅπως διαλυθήσεται. ὥστε τὰς ἀρχὰς ἀτόμους ἀναγκαῖον εἶναι σωμάτων φύσεις. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ πᾶν ἄπειρόν ἐστι. τὸ γὰρ πεπερασμένον ἄκρον ἔχει· τὸ δὲ ἄκρον om. ἔχον παρ᾽ ἕτερόν τι θεωρεῖται · om. τὸ δ [...]
	44 - H146	[...] ns l'éternité * * et les uns restant très éloignés les uns des autres, les autres conservant la même vibration, lorsqu'ils se trouvent coincés dans un enchevêtrement ou recouverts de corps entrelacés. Ἥ τε γὰρ τοῦ κενοῦ φύσις ἡ διορίζουσα ἑκάστην αὐτὴν τοῦτο παρασκευάζει, τὴν ὑπέρεισιν οὐχ οἵα τε οὖσα ποιεῖσθαι: ἥ τε στερεότης ἡ ὑπάρχουσα αὐταῖς κατὰ τὴν σύγκρουσιν τὸν ἀποπαλμὸν ποιεῖ, ἐφ᾽ ὁπόσον ἂν ἡ [...]
	45 - H161	[...] randeur n'est pas possible pour eux ; jamais du moins un corps insécable n'a été perçu par une sensation. Ἡ τοσαύτη δὴ φωνὴ τούτων πάντων μνημονευομένων τὸν ἱκανὸν τύπον ὑποβάλλει <ταῖς περὶ> om. τῆς τῶν ὄντων φύσεως ἐπινοίαις . Ἀλλὰ μὴν καὶ κόσμοι ἄπειροί εἰσιν, οἵ θ᾽ ὅμοιοι τούτῳ καὶ ἀνόμοιοι. αἵ τε γὰρ ἄτομοι [...]
	48 - H206	[...] νίου θέσιν καὶ τάξιν τῶν ἀτόμων ἐπὶ πολὺν χρόνον, εἰ καὶ ἐνίοτε συγχεομένη ὑπάρχει, καὶ συστάσεις ἐν τῷ περιέχοντι ὀξεῖαι διὰ τὸ μὴ δεῖν κατὰ βάθος τὸ συμπλήρωμα γίνεσθαι, καὶ ἄλλοι δὲ τρόποι τινὲς γεννητικοὶ τῶν τοιούτων φύσεων εἰσίν. οὐθὲν γὰρ τούτων ἀντιμαρτυρεῖται ταῖς αἰσθήσεσιν , ἂν βλέπῃ τίς τινα τρόπον τὰς ἐναργείας τίνα<τ>ίνα †ἳνα† [...]
	49 - H212	[...] e façon on rapporte depuis l'extérieur jusqu'à nous les évidences et les cohésions. Δεῖ δὲ καὶ νομίζειν ἐπεισιόντος τινὸς ἀπὸ τῶν ἔξωθεν τὰς μορφὰς ὁρᾶν ἡμᾶς καὶ διανοεῖσθαι: οὐ γὰρ ἂν ἐναποσφραγίσαιτο τὰ ἔξω τὴν ἑαυτῶν φύσιν τοῦ τε χρώματος καὶ τῆς μορφῆς διὰ τοῦ ἀέρος τοῦ μεταξὺ ἡμῶν τε κἀκείνων, οὐδὲ διὰ τινῶν ἀκτίνων ἢ οἳων δή ποτε ῥευμάτων οὐδὲ διὰ τῶν ἀκτίνων ἢ ὧν δήποτε ῥευμάτων οὐδὲ διὰ τῶν ἀκτίνων ἢ ὡνδήποτε ῥευμά [...]
	54 - H291	[...] βολὰς οὐκ εἰς τὸ μὴ ὂν ποιήσεται οὐδ᾽ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος, ἀλλὰ κατὰ μεταθέσεις om. ἐν πολλοῖς, τινῶν δὲ καὶ προσόδους καὶ ἀφόδους. ὅθεν ἀναγκαῖον τὰ δὴ μὲν μὴ om. μετατιθέμενα ἄφθαρτα εἶναι καὶ τὴν τοῦ μεταβάλλοντος φύσιν οὐκ ἔχοντα, ὀγκοὺς δὲ καὶ σχηματισμοὺς ἰδίους· τοῦτοταῦτα γὰρ καὶ ἀναγκαῖον ὑποτιθέναιὑπομένειν. Ensuite il faut aussi penser que les corps insécables ne prése [...]
	65 - H422	[...] ς τινός, ἐάν περ διαμένῃ, ἕξει σῴζει τὴν αἴσθησιν . τὸ δὲ λοιπὸν ἄθροισμα διαμένον καὶ ὅλον καὶ om.κατὰ μέρος οὐκ ἔχει τὴν αἴσθησιν ἐκείνου ἀπηλλαγμένου, ὅσον ποτέ ἐστι τὸ συντεῖνον τῶν ἀτόμων πλῆθος εἰς τὴν τῆς ψυχῆς φύσιν. καὶ μὴν καὶ λυομένου τοῦ ὅλου ἀθροίσματος ἡ ψυχὴ διασπείρεται καὶ οὐκέτι ἔχει τὰς αὐτὰς δυνάμεις οὐδὲ κινεῖται, ὥστε οὐδ᾽ αἴσθησιν [...]
	68 - H454	[...] γέθη καὶ τὰ βάρη καὶ ὅσα ἄλλα κατηγορεῖται σώματος ὡσανεὶ ὡς ἀεὶ ὡς ἂν ἀεὶ συμβεβηκότα ἢ πᾶσιν ἢ τοῖς ὁρατοῖς καὶ κατὰ τὴν αἴσθησιν σώματος γνωστά αὐτὴν γνωστά αὐτῶν γνωστοῖς αὐτοῖς γνωστοῖς , οὔθ᾽ ὡς καθ᾽ ἑαυτάς εἰσι φύσεις δοξαστέον (οὐ γὰρ δυνατὸν ἐπινοῆσαι τοῦτο), Donc tous ces raisonnements au sujet de l'âme, si on les rapporte aux affects et aux sensations, en se rappelant de ce qui a été dit au début, sont à ce qu [...]
	69 - H459	[...] ar soi (en effet il n'est pas possible de le concevoir), οὔτε ὅλως ὡς οὐκ εἰσίν, οὔθ᾽ ὡς ἕτερ᾽ ἄττα προσυπάρχοντα τούτῳ ἀσώματα, οὔθ᾽ ὡς μόρια τούτου, ἀλλ᾽ ὡς τὸ ὅλον σῶμα καθόλου μὲν <ἐκ> τούτων πάντων τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἔχον ἀίδιον, οὐχ οἷον δὲ εἶναι συμπεφορημένον (ὥσπερ ὅταν ἐξ αὐτῶν τῶν ὄγκων μεῖζον ἄθροισμα συστῇ ἤτοι τῶν πρώτων ἢ τῶν τοῦ [...]
	69 - H464	[...] ἔχον ἀίδιον, οὐχ οἷον δὲ εἶναι συμπεφορημένον (ὥσπερ ὅταν ἐξ αὐτῶν τῶν ὄγκων μεῖζον ἄθροισμα συστῇ ἤτοι τῶν πρώτων ἢ τῶν τοῦ ὅλου μερῶν μεγεθῶν τοῦδέ τινος ἐλαττόνων),ἀλλὰ μονον, ὡς λέγω, ἐκ τούτων ἁπάντων τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἔχον ἀίδιον. καὶ ἐπιβολὰς μὲν ἔχοντα ἰδίας πάντα ταῦτά ἐστι καὶ διαλήψεις , συμπαρακολουθοῦντος δὲ τοῦ [...]
	70 - H479	[...] οῖς σώμασι συμπίπτει πολλάκις καὶ οὐκ ἀίδιον παρακολουθεῖν <***> οὔτ᾽ ἐν τοῖς ἀοράτοις ἔσταικαὶ οὔτε ἀσώματα. ὥστε δὴ κατὰ τὴν πλείστην φορὰν τούτῳ τῷ ὀνόματι χρώμενοι φανερὰ ποιοῦμεν τὰ συμπτώματα οὔτε τὴν τοῦ ὅλου φύσιν ἔχειν, ὃ συλλαβόντες κατὰ τὸ ἀθρόον σῶμα προσαγορεύομεν, οὔτε τὴν τῶν ἀίδιον παρακολουθούντων, ὧν ἄνευ [...]
	71 - H492	[...] éhension, l'agrégat accompagnant cet accident, ἀλλ' ὅτῳὅτε δήποτε ἕκαστα συμβαίνοντα θεωρεῖται, οὐκ ἀίδιον τῶν συμπτωμάτων παρακολουθούντων. καὶ οὐκ ἐξελατέον ἐκ τοῦ ὄντος ταύτην τὴν ἐνάργειαν, ὅτι οὐκ ἔχει τὴν τοῦ ὅλου φύσιν ᾧ συμβαίνει sch : ὃ δὴ καὶ σῶμα προσαγορεύομεν. Seuls Usener et Arrighetti en ont une scholie. , οὐδὲ τὴν τῶν ἀίδιον παρακολουθούντων, οὐδ᾽ αὖ καθ᾽ αὑτὰ νομιστέον ( [...]
	71 - H502	[...] ο διανοητέονδιανοητὸν οὔτ᾽ ἐπὶ τούτων οὔτ᾽ ἐπὶ τῶν ἀίδιον συμβεβηκότων), ἀλλ᾽ ὅπερ καὶ φαίνεται, συμπτώματα πάντα σώματος πάντα <κατὰ> τὰ σώματα πάντα τὰ τοιαῦτα νομιστέον, καὶ οὐκ ἀίδιον παρακολουθοῦντα οὐδ᾽ αὖ φύσεως καθ᾽ ἑαυτὰ τάγμα ἔχοντα, ἀλλ᾽ ὃν τρόπον αὐτὴ ἡ αἴσθησις τὴν ἰδιότητα ποιεῖ, θεωρεῖται . mais au moment où on voit chacun se produire précisément, les acciden [...]
	73 - H517	[...] ν μέρεσιν, ὡσαύτως δὲ καὶ τοῖς πάθεσι καὶ ταῖς ἀπαθείαις , καὶ κινήσεσι καὶ στάσεσιν, ἴδιόν τι σύμπτωμα περὶ ταῦτα πάντα πάλιν αὐτὸ τοῦτο ἐννοοῦντες, καθ᾽ ὃ χρόνον ὀνομάζομεν. sch. : φησὶ δὲ τοῦτο καὶ ἐν τῇ δευτέρᾳ Περὶ φύσεως καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ. Ἐπί τε τοῖς προειρημένοις τοὺς κόσμους δεῖ καὶ πᾶσαν σύγκρισιν πεπερασμένην τὸ ὁμοειδὲς τοῖς [...]
	74 - H532	[...] τοὺς κόσμους, μεταβαλλόντων τῶν μερῶν. καὶ ἐν ἄλλοις τὴν γῆν τῷ ἀέρι ἐποχεῖσθαι. Ἔτι δὲ καὶ τοὺς κόσμους οὔτε ἐξ ἀνάγκης δεῖ νομίζειν ἕνα σχηματισμὸν ἔχοντας <***> : sch. : ἀλλὰ καὶ διαφόρους αὐτοὺς ἐν τῇ ι β Περὶ φύσεως αὐτός φησιν: οὓς μὲν γὰρ σφαιροειδεῖς, καὶ ᾠοειδεῖς ἄλλους, καὶ ἀλλοιοσχήμονας ἑτέρους: οὐ μέντοι πᾶν σχῆμα ἔχειν. οὐδὲ ζῷα εἶναι ἀποκριθέντα ἀπὸ τοῦ ἀπείρου. οὐδὲ [...]
	75 - H540	[...] contenues, et que dans tel autre, elles ne pourraient pas ne pas l'être. sch. : et c'est ainsi qu'ils se sont développé. Et il faut penser que de la même manière cela a eu lieu sur la Terre. Ἀλλὰ μὴν ὑποληπτέον καὶ τὴν φύσιν πολλὰ καὶ παντοῖα ὑπὸ αὐτῶν τῶν πραγμάτων διδαχθῆναί τε καὶ ἀναγκασθῆναι : τὸν δὲ λογισμὸν τὰ ὑπὸ ταύτης παρεγγυηθέντα ὕστερον ἐπακριβοῦν καὶ προσεξευρίσκειν [...]
	75 - H547	[...] ἐν μὲν τισὶ περιόδοις καὶ χρόνοις sch. : ἀποτομὴν ἀπὸ τοῦ ἀπείρου <***> μείζους λαμβάνειν ἐπιδόσεις ἀπὸ τῶν ἀπὸ τοῦ ἀπείρου ἐν δὲ τισὶ καὶ ἐλάττους. Ὅθεν καὶ τὰ ὀνόματα ἐξ ἀρχῆς μὴ θέσει γενέσθαι, ἀλλ᾽ αὐτὰς τὰς φύσεις τῶν ἀνθρώπων καθ᾽ ἕκαστα ἔθνη ἴδια πάσχουσας πάθη καὶ ἰδία λαμβανούσας φαντάσματα ἰδίως τὸν ἀέρα ἐκπέμπειν στελλόμενον ὑφ᾽ ἑκάστων τῶν παθῶν καὶ τῶν [...]
	78 - H572	[...] ὴν καὶ <τὸ> τὴν ὑπὲρ τῶν κυριωτάτων αἰτίαν ἐξακριβῶσαι φυσιολογίας ἔργον εἶναι δεῖ νομίζειν, καὶ τὸ μακάριον sch. : ἐν τῇ περὶ μετεώρων γνώσει. Seul Usener relève cette scholie. ἐνταῦθα πεπτωκέναι καὶ ἐν τῷ τίνες φύσεις αἱ θεωρούμεναι κατὰ τὰ μετέωρα ταυτί, καὶ ὅσα συντείνει συγγενῆ πρὸς τὴν εἰς τοῦτο ἀκρίβειαν . Ἔτι τε οὐ [...]
	78 - H578	[...] εναι κατὰ τὰ μετέωρα ταυτί, καὶ ὅσα συντείνει συγγενῆ πρὸς τὴν εἰς τοῦτο ἀκρίβειαν . Ἔτι τε οὐ τὸ πλεοναχῶς ἐν τοῖς τοιούτοις εἶναι καὶ τὸ ἐνδεχόμενον καὶ ἄλλως πως ἔχειν, ἀλλ᾽ ἁπλῶς μὴ εἶναι ἐν ἀφθάρτῳ καὶ μακαρίᾳ φύσει τῶν διάκρισιν ὑποβαλλόντων ἢ τάραχον μηθέν: καὶ τοῦτο καταλαβεῖν τῇ διανοίᾳ ἔστιν ἁπλῶς εἶναι. Et vraiment aussi il faut penser que le fait d'examiner avec précision [...]
	79 - H581	[...] τῇ ἱστορίᾳ πεπτωκός, τῆς δύσεως καὶ ἀνατολῆς καὶ τροπῆς καὶ ἐκλείψεως καὶ ὅσα συγγενῆ τούτοις μηθὲν ἔτι πρὸς τὸ μακάριον τῆς γνώσεις γνώσεως συντείνειν, ἀλλ᾽ ὁμοίως τοὺς φόβους ἔχειν τοὺς ταῦτα κατειδότας, τίνες δ᾽ αἱ φύσεις ἀγνοοῦντας καὶ τίνες αἱ κυριώταται αἰτίαι , καὶ εἰ μὴ προσῄδεισαν ταῦτα: τάχα δὲ καὶ πλείους, ὅταν τὸ θάμβος ἐκ τῆς τούτων προσκατανοήσεως μὴ δύνηται τὴν λύσιν [...]
	82 - H612	[...] φόβος ἐγίνετο ἐξαιτιολογήσομεν ὀρθῶς καὶ ἀπολύσομεν, ὑπέρ τε μετεώρων αἰτιολογοῦντες καὶ τῶν λοιπῶν τῶν ἀεὶ παρεμπιπτόντων, ὅσα φοβεῖ τοὺς λοιποὺς ἐσχάτως. Ταῦτά σοι, ὦ Ἡρόδοτε, ἔστι κεφαλαιωδέστατα ὑπὲρ τῆς τῶν ὅλων φύσεως ἐπιτετμημένα. Et l'absence de trouble réside dans le fait d'être délié de tout cela et de conserver en mémoire en permanence la totalité et le plus important. De sorte qu'il faut se concentrer sur les affects du moment et les sensatio [...]
	83 - H623	[...] τιθέμενα συνεχῶς βοηθήσει. Τοιαῦτα γάρ ἐστιν, ὥστε καὶ τοὺς <καὶ τὰ> κατὰ μέροςτοὺς κατὰ μέρος ἤδη ἐξακριβοῦντας ἱκανῶς ἢ καὶ τελείως, εἰς τὰς τοιαύτας ἀναλύοντας ἐπιβολάς, τὰς πλείστας τῶν περιοδειῶν ὑπὲρ τῆς ὅλης φύσεως ποιεῖσθαι· ὅσοι δὲ μὴ παντελῶς αὐτῶνom. τῶν ἀποτελουμένων εἰσίν, ἐκ τούτων ἱκανὴνκαὶ εἰσὶν καὶκατὰ τὸν ἄνευ φθόγγων τρόπον τὴν ἅμα νοήματι περίοδον τῶν κυριωτάτων πρὸς [...]
Letter to Pythocles from Epicurus = DL X, 84-116 - ed. Usener / Lettre à Pythoclès d'Epicure = DL X, 84-116 - éd. Usener, 35
	86 - Py19	[...] s. μήτε τὸ ἀδύνατον παραβιάζεσθαι <καὶ> παραβιάζεσθαι μήτε ὁμοίαν κατὰ πάντα τὴν θεωρίαν ἔχειν ἢ τοῖς περὶ βίων λόγοις ἢ τοῖς κατὰ τὴν τῶν ἄλλων φυσικῶν προβλημάτων κάθαρσιν, οἷον ὅτι τὸ πᾶν σώματα καὶ ἀναφὴς φύσις ἐστίν, ἢ ὅτι ἄτομα <τὰ> στοιχεῖα στοιχεῖα , καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ὅσα μοναχὴν <δὴ> ὅσα μοναχὴν <ἢ> [...]
	90 - Py81	[...] gt; καθ᾽ ἑαυτὰ γενόμενα ὕστερον ἐμπεριελαμβάνετο ὑπὸ τοῦ κόσμου <καὶ ὅσα γε δὴ σῴζει>, ἀλλ᾽ εὐθὺς διεπλάττετο καὶ αὔξησιν ἐλάμβανεν <ὁμοίως δὲ καὶ γῆ καὶ θάλαττα> κατὰ προσκρίσεις καὶ δινήσεις λεπτομερῶν τινων φύσεων, ἤτοι πνευματικῶν ἢ πυροειδῶν ἢ τὸ συναμφοτέρων συναμφοτέρων : καὶ γὰρ ταῦτα οὕτως ἡ αἴσθησις ὑποβάλλει. En effet il ne faut pas seulement qu'il y ait un agrégat ou un tourbillon dans le vide, où [...]
	97 - Py135	[...] a terre, mais aussi selon un retrait ; et ceci se trouve aussi chez l'épicurien Diogène au premier livre de ses Sélections. Ἔτι τε τάξις περιόδου, καθάπερ ἔνια καὶ παρ᾽ ἡμῖν τῶν τυχόντων γίνεται, λαμβανέσθω: καὶ ἡ θεία φύσις πρὸς ταῦτα μηδαμῇ προσαγέσθω, ἀλλ᾽ ἀλειτούργητος διατηρείσθω καὶ ἐν τῇ πάσῃ μακαριότητι: ὡς εἰ τοῦτο μὴ πραχθήσεται, ἅπασα ἡ περὶ τῶν μετεώρων ἡ τῶν μετεώρων [...]
	115 - Py289	[...] τοῦτο εἰς τοῦτο τελέσαι ἀνύσιμοίἀμύθητοί εἰσιν. Αἱ δ᾽ ἐπισημασίαι αἱ γινόμεναι ἐπί τισι ζῴοις κατὰ συγκύρημα γίνονται τοῦ καιροῦ: οὐ γὰρ τὰ ζῷα ἀνάγκην τινὰ προσφέρεται τοῦ ἀποτελεσθῆναι χειμῶνα, οὐδὲ κάθηταί τις θεία φύσις παρατηροῦσα τὰς τῶν ζῴων τούτων ἐξόδους κἄπειτα τὰς ἐπισημασίας ταύτας ἐπιτελεῖ. ou bien encore par une réunion d'atomes ignifères, lorsque se produit une convergence apte à cet effet, et par un mouvement là où l'impulsion originelle s [...]
Letter to Menoeceus from Epicurus = DL X, 122-135 - ed. Usener / Lettre à Ménécée d'Epicure = DL X, 122-135 - éd. Usener, 59
	126 - Me35	[...] λῶς ζῆν, τὸν δὲ γέροντα καλῶς καταστρέφειν εὐήθης ἐστὶν οὐ μόνον διὰ τὸ τῆς ζωῆς ἀσπαστόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ τὴν αὐτὴν εἶναι μελέτην τοῦ καλῶς ζῆν καὶ τοῦ καλῶς ἀποθνήσκειν. πολὺ δὲ χεῖρονχείρων καὶ ὁ λέγων, καλὸν μὲνom. μὴ φῦναι, φύντα δ᾽ ὅπως ὤκιστα πύλας Ἀΐδαο περῆσαι. Mais le sage ne dénigre pas la vie, ni ne refuse le fait de ne pas vivre ; le fait de vivre ne lui pèse pas, et il n'estime pas qu'il est mauvais de ne pas v [...]
	126 - Me36	[...] , τὸν δὲ γέροντα καλῶς καταστρέφειν εὐήθης ἐστὶν οὐ μόνον διὰ τὸ τῆς ζωῆς ἀσπαστόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ τὴν αὐτὴν εἶναι μελέτην τοῦ καλῶς ζῆν καὶ τοῦ καλῶς ἀποθνήσκειν. πολὺ δὲ χεῖρονχείρων καὶ ὁ λέγων, καλὸν μὲνom. μὴ φῦναι, φύντα δ᾽ ὅπως ὤκιστα πύλας Ἀΐδαο περῆσαι. Mais le sage ne dénigre pas la vie, ni ne refuse le fait de ne pas vivre ; le fait de vivre ne lui pèse pas, et il n'estime pas qu'il est mauvais de ne pas vivre. De même qu'on ne choisit pas la nour [...]
	129 - Me59	[...] ολλὰς ἡδονὰς ὑπερβαίνομεν, ὅταν πλεῖον ἡμῖν τὸ δυσχερὲς ἐκ τούτων ἕπηται: καὶ πολλὰς ἀλγηδόνας ἡδονῶν κρείττους νομίζομεν, ἐπειδὰν μείζων ἡμῖν ἡδονὴ παρακολουθῇ πολὺν χρόνον ὑπομείνασι τὰς ἀλγηδόνας. πᾶσα οὖν ἡδονὴ διὰ τὸ φύσιν ἔχειν οἰκείαν ἀγαθόν, οὐ πᾶσα μέντοι γ᾽ αἱρετή: καθά περ καὶ ἀλγηδὼν πᾶσα κακόν, οὐ πᾶσα δὲ ἀεὶ φευκτὴ πεφυκυῖα. Nous avons établi en effet qu'il est un bien premier et apparenté, et qu'il est au principe de tous nos choix et rejets, e [...]
	133 - Me82	[...] ablement. Car les vertus accompagnent naturellement la vie agréable, et ne font qu'un avec elle. Ἐπεὶ τίνα νομίζεις εἶναι κρείττονα τοῦ καὶ περὶ θεῶν ὅσια δοξάζοντος καὶ περὶ θανάτου διὰ παντὸς ἀφόβως ἔχοντος καὶ τὸ τῆς φύσεως ἐπιλελογισμένου τέλος, καὶ τὸ μὲν τῶν ἀγαθῶν πέρας ὡς ἔστιν εὐσυμπλήρωτόν τε καὶ εὐπόριστον διαλαμβάνοντος, τὸ δὲ τ [...]
Principal Doctrines = DL X, 139-154 - ed. Usener / Maximes Capitales = DL X, 139-154 - éd. Usener, 71
	141 - MC13	[...] i sagement, bellement et justement] sans vivre plaisamment. Celui à qui fait défaut ce par quoi on vit sagement, bellement et justement, il n'a pas de quoi vivre plaisamment. [ϝι.] Ἕνεκα τοῦ θαρρεῖν ἐξ ἀνθρώπων, ἦν κατὰ φύσιν ἀρχῆς καὶ βασιλείαςgloss. ἀγαθόν ἀγαθά, , ἐξ ὧν ἄν ποτε τοῦτο τοῦθ᾽ οἷός τ᾽ ᾖ παρασκευάζεσθαι. [ϝιι.] Ἔνδοξοι καὶ περίβλεπτοί τινες ἐβουλήθησαν γενέσθαι, τὴν ἐξ ἀνθρώπων ἀσφάλειαν οὕτω νομίζοντες [...]
	141 - MC17	[...] ν ποτε τοῦτο τοῦθ᾽ οἷός τ᾽ ᾖ παρασκευάζεσθαι. [ϝιι.] Ἔνδοξοι καὶ περίβλεπτοί τινες ἐβουλήθησαν γενέσθαι, τὴν ἐξ ἀνθρώπων ἀσφάλειαν οὕτω νομίζοντες περιποιήσεσθαι. ὥστ᾽ εἰ μὲν ἀσφαλὴς ὁ τῶν τοιούτων βίος, ἀπέλαβον τὸ τῆς φύσεως ἀγαθόν: εἰ δὲ μὴ ἀσφαλής, οὐκ ἔχουσιν οὗ ἕνεκα ἐξ ἀρχῆς κατὰ τὸ τῆς φύσεως οἰκεῖον ὠρέχθησαν. [ϝιιι.] Οὐδεμία ἡδονὴ καθ᾽ ἑαυτὸ ἑαυτὴν κακόν: ἀλλὰ τὰ τινῶν ἡδονῶν [...]
	141 - MC19	[...] τοί τινες ἐβουλήθησαν γενέσθαι, τὴν ἐξ ἀνθρώπων ἀσφάλειαν οὕτω νομίζοντες περιποιήσεσθαι. ὥστ᾽ εἰ μὲν ἀσφαλὴς ὁ τῶν τοιούτων βίος, ἀπέλαβον τὸ τῆς φύσεως ἀγαθόν: εἰ δὲ μὴ ἀσφαλής, οὐκ ἔχουσιν οὗ ἕνεκα ἐξ ἀρχῆς κατὰ τὸ τῆς φύσεως οἰκεῖον ὠρέχθησαν. [ϝιιι.] Οὐδεμία ἡδονὴ καθ᾽ ἑαυτὸ ἑαυτὴν κακόν: ἀλλὰ τὰ τινῶν ἡδονῶν ποιητικὰ πολλαπλασίους ἐπιφέρει τὰς ὀχλήσεις τῶν ἡδονῶν. [VI] Pour vivre sereinement au milieu des hommes, le pouvoir et la royauté sont des biens [...]
	142 - MC26	[...] s ce qui produit certains plaisirs multiplie les tracas bien plus que les agréments. [ιχ.] Εἰ κατεπυκνοῦτο κατεπύκνου πᾶσα ἡδονή καὶ χρόνῳ τ[όπ]ῳ καὶ χρόνῳ καὶ περὶ ὅλον τὸ ἄθροισμα ὑπῆρχεν ἢ τὰ κυριώτατα μέρη τῆς φύσεως, οὐκ ἄν ποτε διέφερον ἀλλήλων αἱ ἡδοναί. [χ.] Εἰ τὰ ποιητικὰ τῶν περὶ τοὺς ἀσώτους ἡδονῶν ἔλυε τοὺς φόβους τῆς διανοίας τούς τε περὶ [...]
	143 - MC35	[...] ient pas, pas plus que l'ignorance des bornes des souffrances et des désirs, nous n'aurions aucun besoin de la science de la nature. [χιι.] Οὐκ ἦν τὸ φοβούμενον λύειν ὑπὲρ τῶν κυριωτάτων μὴ κατειδότα τίς ἡ τοῦ σύμπαντος φύσις, ἀλλ᾽ ὑποπτευόμενόν ὑποπτεύοντά τι τῶν κατὰ τοὺς μύθους: ὥστε οὐκ ἦν ἄνευ φυσιολογίας ἀκεραίους τὰς ἡδονὰς ἀπολαμβάνειν. [χιιι.] Οὐθὲν ὄφελος ἦν τὴν κατ᾽ ἀνθρώπους ἀσφάλειαν κατασκευάζε [...]
	144 - MC39	[...] s l'infini. [XIV] Quant à la sécurité au sein des hommes, elle vient en partie d'une forte puissance et d'une certaine richesse, mais la plus pure vient de la tranquillité et de la retraite loin de la foule. [χϝ.] Ὁ τῆς φύσεως πλοῦτος καὶ ὥρισται καὶ εὐπόριστός ἐστιν: ὁ δὲ τῶν κενῶν δοξῶν εἰς ἄπειρον ἐκπίπτει. [χϝι.] Βραχέα σοφῷ τύχη παρεμπίπτει, τ [...]
	148 - MC83	[...] carteras pas l'erreur, puisque tu auras conservé entière toute l'ambiguïté pour tout jugement sur ce qui correct et ce qui ne l'est pas. [χχϝ.] Εἰ μὴ παρὰ πάντα καιρὸν ἐπανοίσεις ἕκαστον τῶν πραττομένων ἐπὶ τὸ τέλος τῆς φύσεως, ἀλλὰ προκαταστρέψεις εἴ τε φυγὴν εἴ τε δίωξιν ποιούμενος εἰς ἄλλο τι, οὐκ ἔσονταί σοι τοῖς λόγοις αἱ πράξεις ἀκόλουθοι. [χχϝι.] Τῶν ἐπιθυμιῶν ὅσαι μὴ ἐπ᾽ ἀλγοῦν ἐπανάγουσιν ἐὰν μὴ συμπληρωθῶσιν, οὐ [...]
	149 - MC89	[...] tenir avec confiance que rien de ce qui est éternel ou qui dure dans le temps n'est terrible, nous montre que, dans les réalités limitées, la sécurité s'accomplit au mieux par l'amitié. [χχιχ.] Τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι φυσικαὶ [καὶ ἀναγκαῖαι: αἱ δὲ φυσικαὶ] καὶ οὐκ ἀναγκαῖαι: αἱ δὲ οὔτε φυσικαὶ οὔτ᾽ [...]
	149 - MC91	[...] de ce qui est éternel ou qui dure dans le temps n'est terrible, nous montre que, dans les réalités limitées, la sécurité s'accomplit au mieux par l'amitié. [χχιχ.] Τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι φυσικαὶ [καὶ ἀναγκαῖαι: αἱ δὲ φυσικαὶ] καὶ οὐκ ἀναγκαῖαι: αἱ δὲ οὔτε φυσικαὶ οὔτ᾽ ἀναγκαῖαι ἀλλὰ παρὰ κενὴν δόξαν γινόμεν [...]
	149 - MC93	[...] le temps n'est terrible, nous montre que, dans les réalités limitées, la sécurité s'accomplit au mieux par l'amitié. [χχιχ.] Τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι φυσικαὶ [καὶ ἀναγκαῖαι: αἱ δὲ φυσικαὶ] καὶ οὐκ ἀναγκαῖαι: αἱ δὲ οὔτε φυσικαὶ οὔτ᾽ ἀναγκαῖαι ἀλλὰ παρὰ κενὴν δόξαν γινόμεναιsch. : φυσικὰς καὶ ἀναγκαίας ἡγεῖται [...]
	149 - MC96	[...] imitées, la sécurité s'accomplit au mieux par l'amitié. [χχιχ.] Τῶν ἐπιθυμιῶν αἱ μέν εἰσι φυσικαὶ [καὶ ἀναγκαῖαι: αἱ δὲ φυσικαὶ] καὶ οὐκ ἀναγκαῖαι: αἱ δὲ οὔτε φυσικαὶ οὔτ᾽ ἀναγκαῖαι ἀλλὰ παρὰ κενὴν δόξαν γινόμεναιsch. : φυσικὰς καὶ ἀναγκαίας ἡγεῖται ὁ Ἐπίκουρος τὰς ἀλγηδόνος ἀπολυούσας, ὡς ποτὸν ἐπὶ δίψους: φυσικὰς δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ τὰς ποικιλλούσα [...]
	149 - MC98	[...] σι φυσικαὶ [καὶ ἀναγκαῖαι: αἱ δὲ φυσικαὶ] καὶ οὐκ ἀναγκαῖαι: αἱ δὲ οὔτε φυσικαὶ οὔτ᾽ ἀναγκαῖαι ἀλλὰ παρὰ κενὴν δόξαν γινόμεναιsch. : φυσικὰς καὶ ἀναγκαίας ἡγεῖται ὁ Ἐπίκουρος τὰς ἀλγηδόνος ἀπολυούσας, ὡς ποτὸν ἐπὶ δίψους: φυσικὰς δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ τὰς ποικιλλούσας μόνον τὴν ἡδονήν, μὴ ὑπεξαιρουμένας δὲ τὸ ἄλγημα, ὡς πολυτελῆ σιτία: οὔτε δὲ φυσικὰς οὔτ᾽ ἀν [...]
	149 - MC100	[...] ναιsch. : φυσικὰς καὶ ἀναγκαίας ἡγεῖται ὁ Ἐπίκουρος τὰς ἀλγηδόνος ἀπολυούσας, ὡς ποτὸν ἐπὶ δίψους: φυσικὰς δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ τὰς ποικιλλούσας μόνον τὴν ἡδονήν, μὴ ὑπεξαιρουμένας δὲ τὸ ἄλγημα, ὡς πολυτελῆ σιτία: οὔτε δὲ φυσικὰς οὔτ᾽ ἀναγκαίας, ὡς στεφάνους καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις.. [χχχ.] Ἐν αἷς τῶν φυσικῶν ἐπιθυμιῶν, μὴ ἐπ᾽ ἀλγοῦν δὲ ἐπαναγουσῶν ἐὰν μὴ συντελεσθῶσιν, [...]
	149 - MC102	[...] οτὸν ἐπὶ δίψους: φυσικὰς δὲ οὐκ ἀναγκαίας δὲ τὰς ποικιλλούσας μόνον τὴν ἡδονήν, μὴ ὑπεξαιρουμένας δὲ τὸ ἄλγημα, ὡς πολυτελῆ σιτία: οὔτε δὲ φυσικὰς οὔτ᾽ ἀναγκαίας, ὡς στεφάνους καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις.. [χχχ.] Ἐν αἷς τῶν φυσικῶν ἐπιθυμιῶν, μὴ ἐπ᾽ ἀλγοῦν δὲ ἐπαναγουσῶν ἐὰν μὴ συντελεσθῶσιν, ὑπάρχει ἡ σπουδὴ σύντονος, παρὰ κενὴν δόξαν αὗται γίνονται καὶ οὐ παρὰ τὴν ἑαυτῶν [...]
	149 - MC105	[...] ἀναγκαίας, ὡς στεφάνους καὶ ἀνδριάντων ἀναθέσεις.. [χχχ.] Ἐν αἷς τῶν φυσικῶν ἐπιθυμιῶν, μὴ ἐπ᾽ ἀλγοῦν δὲ ἐπαναγουσῶν ἐὰν μὴ συντελεσθῶσιν, ὑπάρχει ἡ σπουδὴ σύντονος, παρὰ κενὴν δόξαν αὗται γίνονται καὶ οὐ παρὰ τὴν ἑαυτῶν φύσιν οὐ διαχέονται ἀλλὰ παρὰ τὴν τοῦ ἀνθρώπου κενοδοξίαν. [XXIX] Parmi les désirs, il y a ceux qui sont naturels et nécessaires, ceux qui sont naturels et non nécessaires, ceux qui ne sont ni nature [...]
	150 - MC107	[...] aits, dans ceux qui sont accompagnés d'un sentiment d'urgence, ils proviennent d'une opinion vide et ils ne s'apaisent pas non à cause de leur nature propre mais à cause de cette opinion vide de l'homme. [χχχι.] Τὸ τῆς φύσεως δίκαιόν ἐστι σύμβολον τοῦ συμφέροντος εἰς τὸ μὴ βλάπτειν ἀλλήλους μηδὲ βλάπτεσθαι. [χχχιι.] Ὅσα τῶν ζῴων μὴ ἐδύνατο ἠδύνατο συνθήκας ποιεῖσθαι τὰς ὑπὲρ τοῦ μὴ βλάπτειν ἄλλα ἄλληλα μηδὲ βλάπτεσθαι, πρὸς ταῦτα οὐθὲν ἦν δίκαιον οὐδὲ ἄδ [...]
	152 - MC112	[...] ν [δ]εῖ ἔχει τὸ ἐν τοῦ δικαίου χώρᾳ εἶναι , ἐάν τε τὸ αὐτὸ πᾶσι γένηται ἐάν τε μὴ τὸ αὐτό. ἐάν δὲ νόμον [νόμον] μόνον θῆταί τις, μὴ ἀποβαίνῃ δὲ κατὰ τὸ συμφέρον τῆς πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας, οὐκέτι τοῦτο τὴν τοῦ δικαίου φύσιν ἔχει. κἂν μεταπίπτῃ τὸ κατὰ τὸ δίκαιον συμφέρον, χρόνον δέ τινα εἰς τὴν πρόληψιν ἐναρμόττῃ, οὐδὲν ἧττον ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἦ [...]
Hermarchus' Genealogy = Porph. De Abst. I, 7-12 - ed. Nauck / Généalogie d'Hermarque = Porph. Abst. 1, 7-12 – éd. Nauck, 89
	7 - GenHer1	[...] διεξιόντες φασὶν ὡς οἱ παλαιοὶ νομοθέται, ἀπιδόντες εἰς τὴν τοῦ βίου κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰς πρὸς ἀλλήλους πράξεις, ἀνόσιον ἐπεφήμισαν τὴν ἀνθρώπου σφαγὴν καὶ ζημίαςἀτιμίας οὐ τὰς τυχούσας προσῆψαν, τάχα μὲν καὶ φυσικῆς τινὸς οἰκειώσεως ὑπαρχούσης τοῖς ἀνθρώποις πρὸς ἀνθρώπους διὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς μορφῆς καὶ τῆς ψυχῆς εἰς τὸ μὴ προ- χείρως φθείρειν τὸ τοιοῦτον ζῷον ὥσπ [...]
	8 - GenHer11	[...] épourvus de la compréhension de l'utile, celle-ci ayant été acceptée par la plupart <des hommes>. οὐδὲν γὰρ ἐξ ἀρχῆς βιαίως κατέστη νόμιμον οὔτε μετὰ γραφῆς οὔτε ἄνευ γραφῆς τῶν διαμενόντων νῦν καὶ διαδίδοσθαι πεφυκότων, ἀλλὰ συγχωρησάντων αὐτῷ [καὶ]Le καὶ est attesté dans la plupart des manuscrits et restitué par la totalité des éditeurs modernes. τῶν χρησομένωνχρησαμένων. φρονήσει γὰρ ψυχῆς, οὐ ῥώμῃ σώματος [...]
	9 - GenHer27	[...] ήθειαν ἀκούσια συμβαίνειν. οὐ γὰρ συνέφερεν οὐδὲ τοῦτο διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας δι’ ἃς καὶ τὸ καθ’ ἑκούσιον τρόπον φθείρειν ἀλλήλους. ὥστε τῶν ἀκουσίων τῶν μὲν παρὰ τὴν ἀστάθμητον αἰτίαν καὶ ἀφύλακτον γιγνομένων ἀνθρωπίνῃ φύσει, τῶν δὲ παρὰ τὴν ἡμετέραν ἀμέλειαν καὶ ἀνεπίστατον<τὸ> ἀνεπίστατον τῆς διαφορᾶς, βουληθέντες κωλῦσαι τὴν βλάπτουσαν τοὺςαὐτοὺς <τοὺς>πλησίον ῥᾳθυμίαν, οὐκ ἀθῷον κατέστησαν ζημίας οὐδ [...]
	11 - GenHer52	[...] τὸ χρήσιμον πρὸς τὴν τούτου φθορὰν διατηρούμενον. ὅθεν εἰκότως τὸ μὲν ἀπηγορεύθη, τὸ δὲ οὐκ ἐκωλύθη τῶν εἰρημένων.ἐκεῖνο δὲLes manuscrits portent τὲ. λέγειν οὐκ ἔστιν, ὡς ἔνια τῶν ζῴων οὐ φθαρτικὰ τῆς ἀνθρωπίνης ὄντα φύσεως οὐδὲ καθ’ ἕτερον οὐδένα τρόπον λυμαινόμενα τοὺς βίους συγκεχώρηκεν ὁ νόμος ἀναιρεῖν ἡμῖν. οὐδὲν γάρ, ὡς εἰπεῖν, ἐστὶ τοιοῦτο τῶν ὑπὸ τοῦ νόμου συγκεχωρημένων, ὅπερ οὐκ ἐώμενον λαμβάνειν τὴν ὑπερβολὴν τῆς ἀφθονίας βλαπτικὸν γίγνοιτ’ ἂν ἡ [...]
	11 - GenHer54	[...] οῦτο μετριάζον μὲν φέρει τινὰς πρὸς τὴν ἀναγκαίαν ἡμῖν διαγωγὴν ὠφελείας, εἰς πᾶσαν δὲ ἐκπεσὸν δαψίλειαν καὶ μακρὰν ὑπεροχὴν ἔχονἔχουσαντῆς καθεστώσης λυμαίνοιτ’ ἂν τὸν βίον ἡμῶν, τὸ μὲν καὶ πρὸς ἀλκὴν τρεπόμενον, ἅτε φύσεως εὐφυοῦς εἰς τοῦτο μετέχον, τὸ δὲ μόνον τὴν ἀνεθεῖσαν ἡμῖν ἐκ τῆς γῆς τροφὴν καταναλίσκον. διὸ καὶ παρὰ τὴν αἰτίαν ταύτην οὐδὲ τὰ τοιαῦτα τῶν ζῴων ἐκωλύθη φθείρει [...]

Termes liés :

tout

Aller à l'index