Matière
À définir.
Informations Bibliographiques (Bibliographie épicurisme)
| Titre | Auteur | Date | Lien |
|---|---|---|---|
| Notes on epicurean terminology and Lucretius | R. Keen | 1979 | |
| Epicuro. L’atomo fra apriorismo ed empirismo | M. Isnardi Parente | 1985 | |
| La percezione delle grandezze nell’atomismo epicureo | P. Gentilucci | 1997 | |
| Materialismo etico e materialismo scientifico in Democrito e Epicuro | J. Fallot | 1980 | |
| Les critiques épicuriennes de la géométrie | T. Bénatouïl | 2010 | Lien externe |
Informations :
termes grecs :
ἄτομος/ἄτομον/ὄγκος/σῶμα
catégorie :
principes
Apparaît dans :
| Item / Fichier | Occurrence | Contexte |
| Letter to Herodotus from Epicurus = DL X, 35-83 - ed. Usener / Lettre à Hérodote d'Epicure = DL X, 35-83 - éd. Usener, 03 | 39 - H70 | [...] γάρ ἐστιν εἰς ὃ μεταβαλεῖ. παρὰ γὰρ τὸ πᾶν οὐθέν ἐστιν, ὃ ἂν εἰσελθὸν εἰς αὐτὸ τὴν μεταβολὴνποιήσαιποιήσαιτο. Ἀλλὰ μὴν καὶ sch. : τοῦτο καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ φησι κατ᾽ ἀρχὴν καὶ ἐν τῇ ά Περὶ φύσεως τὸ πᾶν ἐστι < | 39 - H68 | [...] εταβαλεῖ. παρὰ γὰρ τὸ πᾶν οὐθέν ἐστιν, ὃ ἂν εἰσελθὸν εἰς αὐτὸ τὴν μεταβολὴνποιήσαιποιήσαιτο. Ἀλλὰ μὴν καὶ sch. : τοῦτο καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ φησι κατ᾽ ἀρχὴν καὶ ἐν τῇ ά Περὶ φύσεως τὸ πᾶν ἐστι < σώματα καὶ τόπος | 39 - H72 | [...] οὐθέν ἐστιν, ὃ ἂν εἰσελθὸν εἰς αὐτὸ τὴν μεταβολὴνποιήσαιποιήσαιτο. Ἀλλὰ μὴν καὶ sch. : τοῦτο καὶ ἐν τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ φησι κατ᾽ ἀρχὴν καὶ ἐν τῇ ά Περὶ φύσεως τὸ πᾶν ἐστι < σώματα καὶ τόπος σώματα καὶ κενόν > · | 40 - H81 | [...] -même le confirme constamment, elle selon laquelle il faut inférer rationnellement sur l'invisible, comme je l'ai dit.
τόπος δὲ εἰ μὴ ἦν, ὃν εἰ δὲ μὴ ἦν ὃ κενὸν καὶ χώραν καὶ ἀναφῆ φύσιν ὀνομάζομεν, οὐκ ἂν εἶχε τὰ | 40 - H89 | [...] θ᾽ ὅλαςὡς <τὰ> καθ' ὅλας φύσεις λαμβάνομενλαμβανόμενακαὶ μὴ ὡς τὰ τούτων συμπτώματα ἢ συμβεβηκότα λέγομενλεγόμενα . sch. : Καὶ μὴν καὶ τῶν τοῦτο καὶ ἐν τῇ πρώτῃ Περὶ φύσεως καὶ τῇ ιδ᾽ καὶ ιε᾽ καὶ τῇ Μεγάλῃ ἐπιτομῇ | 41 - H92 | [...] tre part les corps à partir de quoi sont faits les composés. sch. : et vraiment il y a la même chose aussi dans le début du traité Sur la nature et dans les livres 14 et 15 et aussi dans le Grand Abrégé.
ταῦτα δέ ἐστιν | 41 - H99 | [...] εἴπερ μὴ μέλλει πάντα εἰς τὸ μὴ ὂν φθαρήσεσθαι, ἀλλ᾽ ἰσχύειν τιἰσχύοντα ὑπομένειν ἐν ταῖς διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων , πλήρη τὴν φύσιν ὄντα, οὐκ ἔχονταοἷα δὴ οὐκ ἔχοντακαὶ οὐκ ἔχοντα ὅπῃ ἢ ὅπως διαλυθήσεται. ὥστε τὰς ἀρχὰς | 41 - H101 | [...] ὸ μὴ ὂν φθαρήσεσθαι, ἀλλ᾽ ἰσχύειν τιἰσχύοντα ὑπομένειν ἐν ταῖς διαλύσεσι τῶν συγκρίσεων , πλήρη τὴν φύσιν ὄντα, οὐκ ἔχονταοἷα δὴ οὐκ ἔχοντακαὶ οὐκ ἔχοντα ὅπῃ ἢ ὅπως διαλυθήσεται. ὥστε τὰς ἀρχὰς ἀτόμους ἀναγκαῖον εἶναι | 41 - H113 | [...] εωρεῖται · om. τὸ δὲ πᾶν οὐ παρ᾽ ἕτερόν τι θεωρεῖται ἀλλὰ μὴν τὸ πᾶν οὐ παρ' ἕτερόν τι θεωρεῖται · ὥστε οὐκ ἔχον ἄκρον πέρας οὐκ ἔχει· πέρας δὲ οὐκ ἔχον ἄπειρον ἂν εἴη καὶ οὐ πεπερασμένον. Καὶ μὴν καὶ τῷ πλήθει τῶν | 42 - H119 | [...] d'extrémité, n'a pas de limite ; mais s'il n'a pas de limite il sera illimité et non délimité. Et de plus le tout est illimité selon la quantité des corps, et la grandeur du vide.
εἴ τε γὰρ ἦν τὸ κενὸν ἄπειρον, τὰ δὲ | 42 - H120 | [...] s s'il n'a pas de limite il sera illimité et non délimité. Et de plus le tout est illimité selon la quantité des corps, et la grandeur du vide.
εἴ τε γὰρ ἦν τὸ κενὸν ἄπειρον, τὰ δὲ σώματα ὡρισμένα, οὐθαμοῦ ἂν ἔμενε τὰ | 42 - H125 | [...] ἄπειρον, τὰ δὲ σώματα ὡρισμένα, οὐθαμοῦ ἂν ἔμενε τὰ σώματα, ἀλλ᾽ ἐφέρετο κατὰ τὸ ἄπειρον κενὸν διεσπαρμένα, οὐκ ἔχοντα τὰ ὑπερείδοντα καὶ στέλλοντα κατὰ τὰς ἀνακοπάς· εἴ τε τὸ κενὸν ἦν ὡρισμένον, οὐκ ἂν εἶχε τὰ ἄπειρα | 42 - H126 | [...] ῦ ἂν ἔμενε τὰ σώματα, ἀλλ᾽ ἐφέρετο κατὰ τὸ ἄπειρον κενὸν διεσπαρμένα, οὐκ ἔχοντα τὰ ὑπερείδοντα καὶ στέλλοντα κατὰ τὰς ἀνακοπάς· εἴ τε τὸ κενὸν ἦν ὡρισμένον, οὐκ ἂν εἶχε τὰ ἄπειρα σώματα ὅπου ἐνέστη. Πρός τε τούτοις τὰ | 42 - H127 | [...] τὰ σώματα, ἀλλ᾽ ἐφέρετο κατὰ τὸ ἄπειρον κενὸν διεσπαρμένα, οὐκ ἔχοντα τὰ ὑπερείδοντα καὶ στέλλοντα κατὰ τὰς ἀνακοπάς· εἴ τε τὸ κενὸν ἦν ὡρισμένον, οὐκ ἂν εἶχε τὰ ἄπειρα σώματα ὅπου ἐνέστη. Πρός τε τούτοις τὰ ἄτομα τῶν | 43 - H141 | [...] . λέγει δέ, ἐπειδὴ αἱ ποιότητες μεταβάλλονται, εἰ μέλλει τις μὴ καὶ τοῖς μεγέθεσιν ἁπλῶς εἰς ἄπειρον αὐτὰς ἐκβάλλειν om. εἰ μέλλει τις μὴ καὶ τοῖς μεγέθεσιν ἁπλῶς εἰς ἄπειρον αὐτὰς ἐκβάλλειν. Κινοῦνταί τε συνεχῶς αἱ | 44 - H150 | [...] ὐχ οἵα τε οὖσα ποιεῖσθαι: ἥ τε στερεότης ἡ ὑπάρχουσα αὐταῖς κατὰ τὴν σύγκρουσιν τὸν ἀποπαλμὸν ποιεῖ, ἐφ᾽ ὁπόσον ἂν ἡ περιπλοκὴ τὴν ἀποκατάστασιν ἐκ τῆς συγκρούσεως διδῷ. ἀρχὴ δὲ τούτων οὐκ ἔστιν, ἀιδίων ἀιτιῶν τῶν | 44 - H152 | [...] λμὸν ποιεῖ, ἐφ᾽ ὁπόσον ἂν ἡ περιπλοκὴ τὴν ἀποκατάστασιν ἐκ τῆς συγκρούσεως διδῷ. ἀρχὴ δὲ τούτων οὐκ ἔστιν, ἀιδίων ἀιτιῶν τῶν ἀτόμων οὐσῶν καὶ τοῦ κενοῦ. sch. : φησὶ δ᾽ ἐνδοτέρω [Her. 54] μηδὲ ποιότητά τινα περὶ τὰς | 44 - H154 | [...] δὲ τούτων οὐκ ἔστιν, ἀιδίων ἀιτιῶν τῶν ἀτόμων οὐσῶν καὶ τοῦ κενοῦ. sch. : φησὶ δ᾽ ἐνδοτέρω [Her. 54] μηδὲ ποιότητά τινα περὶ τὰς ἀτόμους εἶναι πλὴν σχήματος καὶ μεγέθους καὶ βάρους: τὸ δὲ χρῶμα παρὰ τὴν θέσιν τῶν | 44 - H155 | [...] 54] μηδὲ ποιότητά τινα περὶ τὰς ἀτόμους εἶναι πλὴν σχήματος καὶ μεγέθους καὶ βάρους: τὸ δὲ χρῶμα παρὰ τὴν θέσιν τῶν ἀτόμων ἀλλάττεσθαι ἐν ταῖς Δώδεκα στοιχειώσεσί φησι. πᾶν τε μέγεθος μὴ εἶναι περὶ αὐτάς: οὐδέποτε γοῦν | 45 - H165 | [...] ation.
Ἡ τοσαύτη δὴ φωνὴ τούτων πάντων μνημονευομένων τὸν ἱκανὸν τύπον ὑποβάλλει <ταῖς περὶ> om. τῆς τῶν ὄντων φύσεως ἐπινοίαις . Ἀλλὰ μὴν καὶ κόσμοι ἄπειροί εἰσιν, οἵ θ᾽ ὅμοιοι τούτῳ καὶ ἀνόμοιοι. αἵ τε γὰρ | 45 - H167 | [...] ρὶ> om. τῆς τῶν ὄντων φύσεως ἐπινοίαις . Ἀλλὰ μὴν καὶ κόσμοι ἄπειροί εἰσιν, οἵ θ᾽ ὅμοιοι τούτῳ καὶ ἀνόμοιοι. αἵ τε γὰρ ἄτομοι ἄπειροι οὖσαι, ὡς ἄρτι ἀπεδείχθη, φέρονται καὶ πορρωτάτω. οὐ γὰρ κατανήλωνται αἱ τοιαῦται | 47 - H183 | [...] ute distance appréhendable dans un temps inconcevable. Car résistance et absence de résistance sont homologues à lenteur et vitesse.
Οὐ μὴν οὐθ᾿οὐδ᾽ ἅμα κατὰ τοὺς διὰ λόγου θεωρητοὺς χρόνους καὶ αὐτὸ τὸ φερόμενον | 48 - H202 | [...] eur résiste selon leur infinité, tandis que pour beaucoup voire pour une infinité de corps il y a des résistances immédiatement.
Πρός τε τούτοις, ὅτι ἡ γένεσις τῶν εἰδώλων ἅμα νοήματι συμβαίνει. καὶ γὰρ ῥεῦσις ἀπὸ τῶν | 48 - H204 | [...] ις, ὅτι ἡ γένεσις τῶν εἰδώλων ἅμα νοήματι συμβαίνει. καὶ γὰρ ῥεῦσις ἀπὸ τῶν σωμάτων τοῦ ἐπιπολῆς συνεχής, οὐκ ἐπίδηλος τῇ μειώσει σημειώσει διὰ τὴν ἀνταναπλήρωσιν, σῴζουσα τὴν ἐπὶ τοῦ στερεμνίου θέσιν καὶ τάξιν τῶν | 50 - H222 | [...] ment très rapide,
εἶτα διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν τοῦ ἐνὸς καὶ συνεχοῦς τὴν φαντασίαν ἀποδιδόντων καὶ τὴν συμπάθειαν ἀπὸ τοῦ ὑποκειμένου σῳζόντων κατὰ τὸν ἐκεῖθεν σύμμετρον ἐπερεισμὸν ἐκ τῆς κατὰ βάθος ἐν τῷ στερεμνίῳ τῶν | 52 - H264 | [...] εβαιούμενον πάντα συνταράττῃ. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ ἀκούειν γίνεται ῥεύματος πνεύματός φερομένου ἀπὸ τοῦ φωνοῦντος ἢ ἠχοῦντος ἢ ψοφοῦντος ἢ ὁπως δή ποτε ἀκουστικὸν πάθος παρασκευάζοντος. τὸ δὲ ῥεῦμα τοῦτο εἰς ὁμοιομερεῖς | 53 - H269 | [...] ν τὸν ἀέρα ὑπὸ τῆς προιεμένης φωνῆς ἢ καὶ τῶν ὁμογενῶν σχηματίζεσθαι (πολλὴν γὰρ ἔνδειαν ἕξει τοῦτο πάσχεινπάσχων ὑπ᾽ ἐκείνης), ἀλλ᾽ εὐθὺς τὴν γινομένην πληγὴν ἐν ἡμῖν, ὅταν φωνὴν ἀφίωμεν, τοιαύτην ἔκγλισιν ἔκθλιψιν | 53 - H272 | [...] θλιψιν ὄγκων τινῶν ῥεύματος πνευματώδους ἀποτελεστικὴνἀποτελεστικῶν ποιεῖσθαι, ἣ τὸ πάθος τὸ ἀκουστικὸν ἡμῖν παρασκευάζει. Καὶ μὴν καὶ τὴν ὀσμὴν νομιστέον, ὥσπερ καὶ τὴν ἀκοὴν οὐκ ἄν ποτε οὐθὲν πάθος ἐργάσασθαι, εἰ μὴ | 54 - H275 | [...] ortaient pas des choses, appropriées à mouvoir ce sensible précisément, les unes de telle sorte que ce mouvement se fasse furieusement et avec répulsion, les autres paisiblement et de façon appropriée.
Καὶ μὴν καὶ τὰς | 54 - H282 | [...] çon appropriée.
Καὶ μὴν καὶ τὰς ἀτόμους νομιστέον μηδεμίαν ποιότητα τῶν φαινομένων προσφέρεσθαι πλὴν σχήματος καὶ βάρους καὶ μεγέθους καὶ ὅσα ἐξ ἀνάγκης σχήματισχήματος συμφυῆ ἐστι. ποιότης γὰρ πᾶσα μεταβάλλει· αἱ δὲ | 54 - H292 | [...] ὂν ποιήσεται οὐδ᾽ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος, ἀλλὰ κατὰ μεταθέσεις om. ἐν πολλοῖς, τινῶν δὲ καὶ προσόδους καὶ ἀφόδους. ὅθεν ἀναγκαῖον τὰ δὴ μὲν μὴ om. μετατιθέμενα ἄφθαρτα εἶναι καὶ τὴν τοῦ μεταβάλλοντος φύσιν οὐκ ἔχοντα, | 55 - H298 | [...] ire de supposer cela.
Καὶ γὰρ ἐν τοῖς παρ᾽ ἡμῖν μετασχηματιζομένοις κατὰ τὴν περιαίρεσιν τὸ σχῆμα ἐνυπάρχον λαμβάνεται , αἱ δὲ ποιότητες οὐκ ἐνυπάρχουσαι ἐν τῷ μεταβάλλοντι, ὥσπερ ἐκεῖνο καταλείπεται, ἀλλ᾽ ἐξ ὅλου τοῦ | 55 - H305 | [...] σώματος ἀπολλύμεναι. ἱκανὰ οὖν τὰ ὑπολειπόμενα ταῦτα τὰς τῶν συγκρίσεων διαφορὰς ποιεῖν, ἐπειδή περ ὑπολείπεσθαί γέ τινα ἀναγκαῖον, οὐκ καὶ μὴ εἰς τὸ μὴ ὂν φθείρεσθαι. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ δεῖ νομίζειν πᾶν μέγεθος ἐν ταῖς | 56 - H312 | [...] priant cela on rendra mieux compte des choses qui se produisent selon les affects et les sensations.
πᾶν δὲ μέγεθος ὑπάρχειν οὔτε χρήσιμόν ἐστι πρὸς τὰς τῶν ποιοτήτων διαφοράς, ἀφῖχθαί τε ἅμ᾽ ἔδει καὶ πρὸς ἡμᾶς ὁρατὰς | 56 - H314 | [...] elon les affects et les sensations.
πᾶν δὲ μέγεθος ὑπάρχειν οὔτε χρήσιμόν ἐστι πρὸς τὰς τῶν ποιοτήτων διαφοράς, ἀφῖχθαί τε ἅμ᾽ ἔδει καὶ πρὸς ἡμᾶς ὁρατὰς ἀτόμους· ὃ οὐ θεωρεῖται γινόμενον οὐδ'οὔθ᾽ ὅπως ἂν γένοιτο ὁρατὴ | 56 - H318 | [...] οράς, ἀφῖχθαί τε ἅμ᾽ ἔδει καὶ πρὸς ἡμᾶς ὁρατὰς ἀτόμους· ὃ οὐ θεωρεῖται γινόμενον οὐδ'οὔθ᾽ ὅπως ἂν γένοιτο ὁρατὴ ἄτομος ὁρατὴ ἄτομος : gloss. selon Usener ἔστιν ἐπινοῆσαι . Πρὸς δὲ τούτοις οὐ δεῖ νομίζειν ἐν τῷ ὡρισμένῳ | 56 - H320 | [...] ἅμ᾽ ἔδει καὶ πρὸς ἡμᾶς ὁρατὰς ἀτόμους· ὃ οὐ θεωρεῖται γινόμενον οὐδ'οὔθ᾽ ὅπως ἂν γένοιτο ὁρατὴ ἄτομος ὁρατὴ ἄτομος : gloss. selon Usener ἔστιν ἐπινοῆσαι . Πρὸς δὲ τούτοις οὐ δεῖ νομίζειν ἐν τῷ ὡρισμένῳ σώματι ἀπείρους | 57 - H332 | [...] tre, après les avoir réduites à l'excès, mais aussi il ne faut pas penser que le passage, dans les réalités déterminées, advienne vers l'illimité ni vers le plus petit.
Οὔτε γὰρ ὅπως, ἐπειδὰν ἅπαξ τις εἴπῃ ὅτι ἄπειροι | 57 - H335 | [...] le plus petit.
Οὔτε γὰρ ὅπως, ἐπειδὰν ἅπαξ τις εἴπῃ ὅτι ἄπειροι ὄγκοι ἔν τινι ὑπάρχουσιν ἢ ὁπηλίκοι οὖν, ἔστι νοῆσαι· πῶς τ'ὅπως ἂν ἔτι τοῦτο πεπερασμένον εἴη τὸ μέγεθος; πηλίκοι γάρ τινες δῆλον ὡς οἱ ἄπειροί εἰσιν | 58 - H348 | [...] πὸ τοῦ πρώτου καταρχόμενοι καὶ οὐκ ἐν τῷ αὐτῷ, οὐδὲ μέρεσι μερῶν ἁπτόμεν᾿ἁπτόμενα, ἀλλ᾽ ἢ ἐν τῇ ἰδιότητι τῇ ἑαυτῶν τὰ μεγέθη καταμετροῦντα, τὰ πλείω πλεῖον καὶ τὰ ἐλάττω ἔλαττον. Ταύτῃ τῇ ἀναλογίᾳ νομιστέον καὶ τὸ ἐν τῇ | 59 - H354 | [...] l faut penser qu'on utilise cette analogie aussi pour le minimum dans l'atome.
μικρότητι γὰρ ἐκεῖνο δῆλον ὡς διαφέρει τοῦ κατὰ τὴν αἴσθησιν θεωρουμένου , ἀναλογίᾳ δὲ τῇ αὐτῇ κέχρηται. ἐπεί περ καὶ ὅτι μέγεθος ἔχει ἡ | 61 - H370 | [...] jusque sur la tête de ceux qui sont en-dessous de nous. Car la totalité du mouvement n'est pas moins pensée comme allant à l'infini, dans des directions opposées l'une à l'autre.
Καὶ μὴν καὶ ἰσοταχεῖς ἀναγκαῖον τὰς | 62 - H377 | [...] rencontrer une éventuelle résistance soit de l'extérieur soit par son propre poids sch. : en fonction de la force de ce qui l'a heurté.
Ἀλλὰ μὴν καὶ κατὰ τὰς συγκρίσεις <οὐ>om. θάττων ἑτέρα ἑτέρας ῥηθήσεται τῶν | 62 - H380 | [...] opre poids sch. : en fonction de la force de ce qui l'a heurté.
Ἀλλὰ μὴν καὶ κατὰ τὰς συγκρίσεις <οὐ>om. θάττων ἑτέρα ἑτέρας ῥηθήσεται τῶν ἀτόμων ἰσοταχῶν οὐσῶν, τῷ ἐφ᾽ ἕνα τόπον φέρεσθαι τὰς ἐν τοῖς ἀθροίσμασιν | 63 - H399 | [...] ur de tels corps ; puisque tout ce qui est observé et saisi par l'appréhension de la pensée est vrai.
Μετὰ δὲ ταῦτα δεῖ συνορᾶν ἀναφέροντα ἐπὶ τὰς αἰσθήσεις καὶ τὰ πάθη (οὕτω γὰρ ἡ βεβαιοτάτη πίστις ἔσται,) ὅτι ἡ ψυχὴ | 65 - H421 | [...] έντος εἴθ᾽ ὅλου εἴτε καὶ μέρους τινός, ἐάν περ διαμένῃ, ἕξει σῴζει τὴν αἴσθησιν . τὸ δὲ λοιπὸν ἄθροισμα διαμένον καὶ ὅλον καὶ om.κατὰ μέρος οὐκ ἔχει τὴν αἴσθησιν ἐκείνου ἀπηλλαγμένου, ὅσον ποτέ ἐστι τὸ συντεῖνον τῶν | 66 - H429 | [...]
Οὐ γὰρ οἷόν τε νοεῖν αὐτὸ αἰσθανόμενον μὴ ἐν τούτῳ τῷ συστήματι καὶ ταῖς κινήσεσι ταύταις χρώμενον, ὅταν τὰ στεγάζοντα καὶ περιέχοντα μὴ τοιαῦτα ᾖ, ἐν οἷς νῦν οὖσα ἔχει ταύτας τὰς κινήσεις. sch : λέγει ἐν ἄλλοις καὶ ἐξ | 66 - H431 | [...] τα ᾖ, ἐν οἷς νῦν οὖσα ἔχει ταύτας τὰς κινήσεις. sch : λέγει ἐν ἄλλοις καὶ ἐξ ἀτόμων αὐτὴν συγκεῖσθαι λειοτάτων καὶ στρογγυλωτάτων, πολλῷ τινι διαφερουσῶν τῶν τοῦ πυρός: καὶ τὸ μέν τι ἄλογον αὐτῆς, ὃ τῷ λοιπῷ παρεσπάρθαι | 66 - H435 | [...] κι, ὡς δῆλον ἔκ τε τῶν φόβων καὶ τῆς χαρᾶς . ὕπνον τε γίνεσθαι τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν τῶν παρ᾽ ὅλην τὴν σύγκρισιν παρεσπαρμένων ἐγκατεχομένων ἢ διαφορουμένων, εἶτα συμπιπτόντων τοῖς ἐπερεισμοῖς. τό τε σπέρμα ἀφ᾽ ὅλων τῶν | 67 - H441 | [...] λέγομεν κατὰ τὴν πλείστην ὁμιλίαν τοῦ ὀνόματος ἐπὶ τοῦ καθ᾽ ἑαυτὸ νοηθέντος ἄν: καθ᾽ ἑαυτὸ δὲ οὐκ ἔστι νοῆσαι τὸ ἀσώματον πλὴν τοῦκενοῦ. τὸ δὲ κενὸν οὔτε ποιῆσαι οὔτε παθεῖν δύναται, ἀλλὰ κίνησιν μόνον δι᾽ ἑαυτοῦ τοῖς | 68 - H451 | [...] ων, ἱκανῶς κατόψεται τοῖς τύποις ἐμπεριειλημμένα εἰς τὸ <καὶ τὰ> κατὰ μέρος κατὰ μέρος ἀπὸ τούτων ἐξακριβοῦσθαι βεβαίως. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ σχήματα καὶ τὰ χρώματα καὶ τὰ μεγέθη καὶ τὰ βάρη καὶ ὅσα ἄλλα κατηγορεῖται | 69 - H458 | [...] , il ne faut pas supposer que ce sont des natures par soi (en effet il n'est pas possible de le concevoir),
οὔτε ὅλως ὡς οὐκ εἰσίν, οὔθ᾽ ὡς ἕτερ᾽ ἄττα προσυπάρχοντα τούτῳ ἀσώματα, οὔθ᾽ ὡς μόρια τούτου, ἀλλ᾽ ὡς τὸ ὅλον | 69 - H461 | [...] ίν, οὔθ᾽ ὡς ἕτερ᾽ ἄττα προσυπάρχοντα τούτῳ ἀσώματα, οὔθ᾽ ὡς μόρια τούτου, ἀλλ᾽ ὡς τὸ ὅλον σῶμα καθόλου μὲν <ἐκ> τούτων πάντων τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἔχον ἀίδιον, οὐχ οἷον δὲ εἶναι συμπεφορημένον (ὥσπερ ὅταν ἐξ αὐτῶν τῶν | 69 - H471 | [...] γω, ἐκ τούτων ἁπάντων τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἔχον ἀίδιον. καὶ ἐπιβολὰς μὲν ἔχοντα ἰδίας πάντα ταῦτά ἐστι καὶ διαλήψεις , συμπαρακολουθοῦντος δὲ τοῦ ἀθρόου καὶ οὐθαμῇ ἀποσχιζόμεναἀποσχιζομένου, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἀθρόαν ἔννοιαν τοῦ | 70 - H472 | [...] ension spécifique ainsi qu'une distinction propre, l'agrégat les accompagnant en permanence, elles n'en sont jamais séparées, mais elles entraînent une catégorisation du corps selon sa notion agrégée.
Καὶ μὴν καὶ τοῖς | 70 - H481 | [...] παρακολουθεῖν <***> οὔτ᾽ ἐν τοῖς ἀοράτοις ἔσταικαὶ οὔτε ἀσώματα. ὥστε δὴ κατὰ τὴν πλείστην φορὰν τούτῳ τῷ ὀνόματι χρώμενοι φανερὰ ποιοῦμεν τὰ συμπτώματα οὔτε τὴν τοῦ ὅλου φύσιν ἔχειν, ὃ συλλαβόντες κατὰ τὸ ἀθρόον | 70 - H483 | [...] ατα. ὥστε δὴ κατὰ τὴν πλείστην φορὰν τούτῳ τῷ ὀνόματι χρώμενοι φανερὰ ποιοῦμεν τὰ συμπτώματα οὔτε τὴν τοῦ ὅλου φύσιν ἔχειν, ὃ συλλαβόντες κατὰ τὸ ἀθρόον σῶμα προσαγορεύομεν, οὔτε τὴν τῶν ἀίδιον παρακολουθούντων, ὧν ἄνευ | 71 - H493 | [...] t accident,
ἀλλ' ὅτῳὅτε δήποτε ἕκαστα συμβαίνοντα θεωρεῖται, οὐκ ἀίδιον τῶν συμπτωμάτων παρακολουθούντων. καὶ οὐκ ἐξελατέον ἐκ τοῦ ὄντος ταύτην τὴν ἐνάργειαν, ὅτι οὐκ ἔχει τὴν τοῦ ὅλου φύσιν ᾧ συμβαίνει sch : ὃ δὴ καὶ | 71 - H499 | [...] ὴν τῶν ἀίδιον παρακολουθούντων, οὐδ᾽ αὖ καθ᾽ αὑτὰ νομιστέον (οὐδὲ γὰρ τοῦτο διανοητέονδιανοητὸν οὔτ᾽ ἐπὶ τούτων οὔτ᾽ ἐπὶ τῶν ἀίδιον συμβεβηκότων), ἀλλ᾽ ὅπερ καὶ φαίνεται, συμπτώματα πάντα σώματος πάντα <κατὰ> τὰ |
| Letter to Pythocles from Epicurus = DL X, 84-116 - ed. Usener / Lettre à Pythoclès d'Epicure = DL X, 84-116 - éd. Usener, 35 | 86 - Py18 | [...] utres disciplines.
μήτε τὸ ἀδύνατον παραβιάζεσθαι <καὶ> παραβιάζεσθαι μήτε ὁμοίαν κατὰ πάντα τὴν θεωρίαν ἔχειν ἢ τοῖς περὶ βίων λόγοις ἢ τοῖς κατὰ τὴν τῶν ἄλλων φυσικῶν προβλημάτων κάθαρσιν, οἷον ὅτι τὸ πᾶν | 86 - Py20 | [...] παραβιάζεσθαι <καὶ> παραβιάζεσθαι μήτε ὁμοίαν κατὰ πάντα τὴν θεωρίαν ἔχειν ἢ τοῖς περὶ βίων λόγοις ἢ τοῖς κατὰ τὴν τῶν ἄλλων φυσικῶν προβλημάτων κάθαρσιν, οἷον ὅτι τὸ πᾶν σώματα καὶ ἀναφὴς φύσις ἐστίν, ἢ ὅτι | 94 - Py107 | [...] n s'en tenant à ce qui est possible, ramener chacune d'elles à l'accord avec les phénomènes, sans craindre les artefacts aliénés des spécialistes des astres.
Κένωσίς τε σελήνης καὶ πάλιν πλήρωσις καὶ κατὰ στροφὴν τοῦ | 99 - Py171 | [...] es ;
ἐπὶ δὲ ποίοις παρὰ τοῦτο ἢ τοῦτο τὸ αἴτιον γίνεται οὐκ ἔστι συνιδεῖν. Νέφη δύναται γίνεσθαι καὶ συνίστασθαι καὶ παρὰ πιλήσεις ἀέρος om. πνευμάτων συνώσει ὑπὸ πνευμάτων συνώσεως , καὶ παρὰ περιπλοκὰς ἀλληλούχων | 101 - Py186 | [...] ἀστραπαὶ δ᾽ ὡσαύτως γίνονται κατὰ πλείους τρόπους· καὶ γὰρ κατὰ παράτριψιν καὶ σύγκρουσιν νεφῶν ὁ πυρὸς ἀποτελεστικὸς σχηματισμὸς ἐξολισθαίνων ἀστραπὴν γεννᾷ: καὶ κατ᾽ ἐκριπισμὸν ἐκ τῶν νεφῶν ὑπὸ πνευμάτων τῶν τοιούτων | 102 - Py191 | [...] s'en suit, du fait du mouvement du feu ; ou bien du fait de l'embrasement du vent, causé par la violence du déplacement et aussi de la torsion ;
καὶ κατὰ ῥήξεις δὲ νεφῶν ὑπὸ πνευμάτων ἔκπτωσίν τε πυρὸς ἀποτελεστικῶν | 105 - Py209 | [...] ονται, ὡς ἀναγκαίωςὡς ἂν καὶ ἡ ἀπογέννησις κατὰ τὴν δίνησιν κίνησιν τοῦ πνεύματος γίνεταιγίνηται: ἕως δὲ θαλάττης δῖνοι ἀποτελοῦνται. Σεισμοὺς ἐνδέχεται γίνεσθαι καὶ κατὰ πνεύματος ἐν τῇ γῇ ἀπόληψιν καὶ παρὰ μικροὺς | 110 - Py237 | [...] ur, comme nous la voyons, du fait de l'éclairage vers ses parties.
τὸ δὲ τῆς περιφερείας τοῦτο φάντασμα γίνεται διὰ τὸ τὸ διάστημα πάντοθεν ἴσον ὑπὸ τῆς ὄψεως θεωρεῖσθαι, ἢ σύνωσιν τοιαύτην λαμβανουσῶν τῶν ἐν τῷ ἀέρι | 110 - Py238 | [...] άστημα πάντοθεν ἴσον ὑπὸ τῆς ὄψεως θεωρεῖσθαι, ἢ σύνωσιν τοιαύτην λαμβανουσῶν τῶν ἐν τῷ ἀέρι ἀτόμων ἢ ἐν τοῖς νέφεσιν ἀπὸ τοῦ ἡλίου ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ἀέρος <προσφερομένου πρὸς τὴν σελήνην>· ἀποφερομένων ἀποφερομένων | 115 - Py280 | [...] on dit qu'ils chutent le peuvent soit partiellement par un frottement mutuel, soit par une retombée de matière dont provient une exhalaison de vent, comme aussi nous l'avons dit pour les éclairs ;
καὶ κατὰ σύνοδον δὲ |
| Letter to Menoeceus from Epicurus = DL X, 122-135 - ed. Usener / Lettre à Ménécée d'Epicure = DL X, 122-135 - éd. Usener, 59 | 127 - Me49 | [...] σόμενον. Ἀναλογιστέον δὲ ὡς τῶν ἐπιθυμιῶν ἃιαἱ μέν εἰσι φυσικαί, ἃιαἱ δὲ κεναί. καὶ τῶν φυσικῶν ἃιαἱ μὲν ἀναγκαῖαι, ἃιαἱ δὲ φυσικαὶ μόνον: τῶν δ᾽ ἀναγκαίων ἃιαἱ μὲν πρὸς εὐδαιμονίαν εἰσὶν ἀναγκαῖαι, ἃιαἱ δὲ πρὸς τὴν τοῦ | 128 - Me51 | [...] ui sont nécessaires, certains le sont pour être heureux, d'autres pour jouir d'un corps valide, d'autres purement et simplement pour vivre.
τούτων γὰρ ἀπλανὴς θεωρία πᾶσαν αἵρεσιν καὶ φυγὴν ἐπανάγειν οἶδεν ἐπὶ τὴν τοῦ | 128 - Me52 | [...] υ γὰρ χάριν πάντα πράττομεν, ὅπως μήτε ἀλγῶμεν μήτε ταρβῶμεν: ὅταν δ᾽ ἅπαξ τοῦτο περὶ ἡμᾶς γένηται, λύεται πᾶς ὁ τῆς ψυχῆς χειμών, οὐκ ἔχοντος τοῦ ζῴου βαδίζειν ὡς πρὸς ἐνδέον τι καὶ ζητεῖν ἕτερον ᾧ τὸ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ | 131 - Me70 | [...] ους παρασκευάζει. Ὅταν οὖν λέγωμεν ἡδονὴν τέλος ὑπάρχειν, οὐ τὰς τῶν ἀσώτων ἡδονὰς καὶ τὰς ἐν ἀπολαύσει κειμένας λέγομεν, ὥς τινες ἀγνοοῦντες καὶ οὐχ ὁμολογοῦντες ἢ κακῶς ἐκδεχόμενοι νομίζουσιν, ἀλλὰ τὸ μήτε ἀλγεῖν κατὰ |